نتایج یک مطالعه: فرزندان طلاق در آینده بیشتر دچار سکته مغزی می‌شوند
بر اساس مطالعه‌ای جدید بر روی بیش از ۱۳۰۰۰ فرد مسن در ایالات متحده آمریکا، فرزندان والدینی که از هم جدا شده‌اند، در سنین بالاتر زندگی به طور قابل توجهی بیشتر در معرض سکته مغزی قرار دارند.
یافته‌های این پژوهش حاکی از آن است که تلاطمات عاطفی در سال‌های شکل‌گیری شخصیت افراد ممکن است پیامدهای سلامتی مادام‌العمر داشته باشد که از آن غافل مانده‌ایم.
اسمی فولر-تامسون، جامعه‌شناس دانشگاه تورنتو در کانادا، می‌گوید: «بسیار نگران‌کننده است که بزرگسالان مسنی که در خانواده‌های متارکه بزرگ شده‌اند، حتی پس از حذف افرادی که در کودکی مورد آزار جسمی یا جنسی قرار گرفته‌اند، ۶۰ درصد بیشتر در معرض خطر سکته مغزی قرار دارند.»
«میزان ارتباط بین طلاق والدین و سکته مغزی، قابل مقایسه با عوامل خطر شناخته‌شده‌ای مانند جنسیت مذکر و ابتلا به دیابت برای سکته مغزی بود.»
پیش از این، تحقیقات آزار جسمی و جنسی در دوران کودکی را با افزایش خطر سکته مغزی در سنین بالاتر مرتبط دانسته بود. طلاق، شکل دیگری از استرس عاطفی در سال‌های اولیه زندگی افراد است که می‌تواند به طور بالقوه بر سلامت قلب و عروق در بلندمدت تأثیر بگذارد.
فولر-تامسون و تیم تحقیقاتی‌اش می‌گویند اولین گروهی هستند که این احتمال را مورد بررسی قرار داده‌اند.
تحقیقات آن‌ها مبتنی بر داده‌های شخصی و سلامتی ۱۳۲۵۰ بزرگسال بالای ۶۵ سال است که تجربه آزار جسمی یا جنسی در دوران کودکی را گزارش نداده‌اند. تقریباً ۱۴ درصد از آن‌ها قبل از سن ۱۸ سالگی، طلاق والدین را تجربه کرده بودند.
در این مطالعه، مردان ۴۷ درصد بیشتر از زنان در معرض احتمال سکته مغزی قرار داشتند. با این حال، با افزایش سن هر دو جنس، خطر سکته مغزی در آن‌ها نیز افزایش یافت.
شرکت‌کنندگان در این مطالعه که به دیابت مبتلا بودند، ۳۷ درصد بیشتر احتمال سکته مغزی داشتند، در حالی که افراد مبتلا به افسردگی، ۷۶ درصد بیشتر در معرض این خطر قرار داشتند.
با این وجود، حتی زمانی که سایر عوامل خطر در نظر گرفته شد، افرادی که والدینشان در دوران کودکی آن‌ها از هم جدا شده بودند، همچنان ۶۱ درصد بیشتر در معرض سکته مغزی قرار داشتند.
تیم پژوهشگران می‌گویند: «هنگامی که طیف وسیعی از عوامل اجتماعی-جمعیت‌شناختی در نظر گرفته شد، هیچ ارتباطی بین آزار عاطفی در کودکی، خشونت خانگی والدین، زندانی شدن والدین، بیماری روانی والدین یا مصرف مواد مخدر توسط والدین و خطر سکته مغزی یافت نشد.»
نتایج این مطالعه صرفاً مشاهداتی است، بنابراین نمی‌تواند توضیح دهد که چرا طلاق در دوران کودکی با خطر سکته مغزی در سنین بالاتر مرتبط است. اما فولر-تامسون و تیمش چند فرضیه دارند که به گفته آن‌ها، تحقیقات آینده را می‌طلبد.
به عنوان مثال، استرس طولانی‌مدت در دوران کودکی می‌تواند مسئول پیامدهای نامطلوب سلامتی باشد. طلاق اغلب می‌تواند منجر به مشاجره و تنش در خانواده شود و کودک ممکن است مجبور شود مدرسه خود را تغییر دهد یا در بیش از یک مکان زندگی کند. مطالعات پیشین نشان می‌دهد که بدبیاری و سختی در دوران کودکی، به طور کلی، می‌تواند بر خطر سکته مغزی در سنین بالاتر تأثیر بگذارد.
فشار خون بالا نیز می‌تواند عامل دیگری باشد. در سال ۲۰۲۲، یک مطالعه نشان داد که جدایی والدین قبل از ۱۰ سالگی با نرخ بالاتر پرفشاری خون در میانسالی مرتبط است و این امر نیز می‌تواند خطر سکته مغزی را افزایش دهد.
علاوه بر این، اختلالات خواب در بین فرزندان والدین مطلقه شایع است و اگر این اختلالات تا بزرگسالی ادامه یابد، می‌تواند خطر سکته مغزی را نیز افزایش دهد.
نویسندگان این مطالعه می‌نویسند: «با توجه به تغییرات در هنجارهای اجتماعی، مشخص نیست که آیا نسل ایکس یا نسل هزاره آمریکایی، همان ارتباط بین طلاق والدین و سکته مغزی را که در نمونه ما از گروه‌های نسل انفجار جمعیت و نسل خاموش مشهود بود، تجربه خواهند کرد یا خیر.»
«تحقیقات آینده برای بررسی تفاوت‌های نسلی در ارتباط بین طلاق والدین و سکته مغزی مورد نیاز است.»
این مطالعه در مجله PLOS ONE به چاپ رسیده است.
