اختلال سلوک؛ وقتی کودک قوانین را زیر پا میگذارد!
وقتی کودک یا نوجوانی به طور مداوم قوانین را زیر پا میگذارد، با دیگران درگیر میشود، به حقوق افراد بیاحترامی میکند و رفتارهای پرخاشگرانه از خود نشان میدهد، ممکن است با اختلالی به نام اختلال سلوک مواجه باشیم. این اختلال فراتر از شیطنتهای معمول کودکانه است و میتواند زندگی فرد، خانواده و جامعه را به شدت تحت تاشیر قرار دهد. بسیاری از والدین در ابتدا فکر میکنند که این رفتارها گذرا هستند و با بزرگتر شدن فرزندشان بهبود خواهند یافت، اما اختلال سلوک یک مشکل جدی روانشناختی است که نیاز به توجه و درمان دارد.
اختلال سلوک معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع میشود و میتواند پیامدهای بلندمدت بر زندگی شخصی، تحصیلی و اجتماعی فرد داشته باشد. درک این اختلال و شناخت علائم آن میتواند به والدین، معلمان و متخصصان کمک کند تا زودتر دخالت کنند و از تشدید مشکلات جلوگیری کنند. در این مقاله به طور کامل به بررسی اختلال سلوک، علائم، علل، انواع، تشخیص و روشهای درمان آن خواهیم پرداخت.
تعریف اختلال سلوک
اختلال سلوک یک اختلال رفتاری و عاطفی است که در آن فرد به طور مکرر و پایدار حقوق اساسی دیگران یا قوانین و هنجارهای اجتماعی مناسب سن خود را نقض میکند. این اختلال بیشتر در کودکان و نوجوانان دیده میشود و در دستهبندی اختلالات روانپزشکی قرار میگیرد. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً رفتارهای پرخاشگرانه، تخریبی و ضداجتماعی از خود نشان میدهند که برای مدت طولانی ادامه پیدا میکند.
مهم است بدانیم که اختلال سلوک با رفتارهای معمول و گذرای نوجوانی متفاوت است. همه نوجوانان ممکن است گاهی قوانین را زیر سوال ببرند یا رفتارهای چالشبرانگیزی داشته باشند، اما در اختلال سلوک این رفتارها شدید، مداوم و آسیبرسان هستند. این اختلال میتواند به شدت بر عملکرد تحصیلی، روابط خانوادگی و دوستیها تاثیر منفی بگذارد.
علائم و نشانههای اختلال سلوک
علائم اختلال سلوک را میتوان در چهار دسته اصلی تقسیم کرد که هر کدام نشاندهنده جنبهای از رفتار مشکلدار هستند:
پرخاشگری نسبت به افراد و حیوانات
یکی از برجستهترین نشانههای اختلال سلوک، رفتارهای پرخاشگرانه است. این رفتارها شامل موارد زیر میشود:
- زورگویی، تهدید یا ارعاب دیگران به طور مکرر
- شروع دعواهای فیزیکی
- استفاده از اسلحه یا ابزاری که میتواند به دیگران آسیب جدی برساند مانند چوب، آجر، بطری شکسته، چاقو یا اسلحه گرم
- بیرحمی فیزیکی نسبت به افراد
- بیرحمی فیزیکی نسبت به حیوانات
- سرقت در حضور قربانی مانند کیفقاپی، چاقوکشی یا دزدی با تهدید
- مجبور کردن دیگران به فعالیتهای جنسی
تخریب اموال
کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک ممکن است به تخریب عمدی اموال دیگران بپردازند:
- آتشسوزی عمدی با قصد ایجاد آسیب جدی
- تخریب عمدی اموال دیگران به روشهای مختلف غیر از آتشسوزی
این رفتارها نشاندهنده بیاحترامی به حقوق مالکیت دیگران و عدم احساس مسئولیت نسبت به پیامدهای اعمال خود است.
فریبکاری یا سرقت
رفتارهای متقلبانه و سرقت نیز از علائم مهم اختلال سلوک هستند:
- نفوذ به خانه، ساختمان یا ماشین دیگران
- دروغ گفتن مکرر برای به دست آوردن کالا یا خواستهها یا برای اجتناب از تعهدات
- سرقت اقلام با ارزش بدون رویارویی با قربانی مانند دزدی از مغازه یا جعل اسناد
نقض جدی قوانین
این دسته از علائم شامل رفتارهایی است که به طور مستقیم قوانین و مقررات اجتماعی را نقض میکند:
- شبها بیرون ماندن علیرغم منع والدین که معمولاً قبل از ۱۳ سالگی شروع میشود.
- فرار از خانه در شب به مدت حداقل دو بار یا یک بار برای مدت طولانی.
- غیبت مکرر از مدرسه که معمولاً قبل از ۱۳ سالگی شروع میشود.
انواع اختلال سلوک
اختلال سلوک بر اساس سن شروع علائم به دو نوع اصلی تقسیم میشود:
نوع شروع در کودکی
در این نوع، حداقل یکی از علائم اختلال سلوک قبل از ۱۰ سالگی ظاهر میشود. این کودکان معمولاً:
- پرخاشگری فیزیکی بیشتری نشان میدهند.
- روابط مشکلداری با همسالان خود دارند.
- ممکن است در دوران پیشدبستانی اختلال نافرمانی مقابلهای داشته باشند.
- احتمال بیشتری دارد که این اختلال در بزرگسالی به اختلال شخصیت ضداجتماعی تبدیل شود.
- معمولاً پیشآگهی بدتری نسبت به نوع شروع در نوجوانی دارند.
نوع شروع در نوجوانی
در این نوع، هیچ کدام از علائم اختلال سلوک قبل از ۱۰ سالگی ظاهر نمیشود. ویژگیهای این نوع عبارتند از:
- پرخاشگری فیزیکی کمتر نسبت به نوع شروع در کودکی.
- روابط نسبتاً بهتر با همسالان.
- پیشآگهی بهتر و احتمال کمتر برای ادامه مشکلات در بزرگسالی.
- رفتارهای مشکلدار معمولاً در گروههای همسالان بروز میکند.
همچنین بر اساس شدت علائم، اختلال سلوک میتواند خفیف، متوسط یا شدید باشد. در شکل خفیف، تعداد مشکلات کم است و آسیبهای وارد شده به دیگران نسبتاً جزئی است. در شکل شدید، مشکلات رفتاری زیاد بوده و آسیب قابل توجهی به دیگران وارد میشود.
علل و عوامل خطر اختلال سلوک
اختلال سلوک نتیجه تعامل پیچیده عوامل مختلف است و نمیتوان آن را به یک دلیل خاص نسبت داد. عوامل متعددی میتوانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند:
عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی
تحقیقات نشان دادهاند که ژنها میتوانند نقش مهمی در اختلال سلوک داشته باشند:
- اگر والدین دارای اختلالات رفتاری یا روانی باشند، احتمال بروز اختلال سلوک در فرزندان افزایش مییابد.
- تفاوتهایی در ساختار و عملکرد مغز، به ویژه در نواحی مربوط به تنظیم هیجان و کنترل تکانه، ممکن است نقش داشته باشد.
- عدم تعادل در مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین و دوپامین میتواند مرتبط باشد.
عوامل خانوادگی و محیطی
محیط رشد کودک تاثیر عمیقی بر رفتار او دارد:
- والدگری سختگیرانه، بیثبات یا بیتوجه
- سوء استفاده فیزیکی، جنسی یا عاطفی از کودک
- عدم نظارت کافی والدین
- مشکلات والدین مانند اعتیاد، بیماری روانی یا رفتارهای جنایی
- فقر، بیخانمانی یا نبود منابع کافی
- تغییرات مکرر محل زندگی یا مدرسه
- طلاق والدین یا تضادهای شدید خانوادگی
عوامل اجتماعی
محیط اجتماعی گستردهتر نیز میتواند در بروز اختلال سلوک موثر باشد:
- ارتباط با گروههای همسالان منحرف
- قرار گرفتن در معرض خشونت در محله یا رسانهها
- نبود حمایت اجتماعی مناسب
- طرد شدن از سوی همسالان
- تجربه زورگویی یا قلدری
عوامل شناختی و روانشناختی
ویژگیهای فردی نیز نقش دارند:
- مشکلات در یادگیری یا هوش پایینتر
- مهارتهای ضعیف در حل مسئله و تنظیم هیجان
- کمبود همدلی و احساس گناه
- تفسیر خصمانه از نیات دیگران
- سایر اختلالات روانپزشکی همزمان مانند اختلال نقص توجه-بیشفعالی (ADHD)، افسردگی یا اضطراب
تشخیص اختلال سلوک
تشخیص اختلال سلوک نیازمند ارزیابی جامع توسط متخصصان سلامت روان مانند روانپزشک، روانشناس یا مشاور است. فرآیند تشخیص شامل مراحل زیر است:
مصاحبه بالینی
متخصص با کودک یا نوجوان و همچنین والدین و معلمان مصاحبه میکند تا اطلاعات کاملی درباره:
- تاریخچه رفتارهای مشکلدار
- شدت و تکرار علائم
- تاثیر رفتارها بر عملکرد روزمره
- تاریخچه پزشکی و روانپزشکی
- وضعیت خانوادگی و اجتماعی
استفاده از پرسشنامهها و ابزارهای ارزیابی
ابزارهای استاندارد مختلفی برای ارزیابی اختلال سلوک وجود دارد که به اندازهگیری شدت علائم و مقایسه با کودکان همسن کمک میکند.
مشاهده رفتار
در برخی موارد، مشاهده مستقیم رفتار کودک در محیطهای مختلف مانند خانه، مدرسه یا محیط درمانی میتواند اطلاعات مفیدی ارائه دهد.
معاینه پزشکی
گاهی لازم است معاینه پزشکی انجام شود تا مطمئن شویم که مشکلات پزشکی دیگری مانند مشکلات شنوایی، بینایی یا عصبی وجود ندارد که ممکن است باعث رفتارهای مشکلدار شود.
معیارهای تشخیصی
برای تشخیص رسمی اختلال سلوک، فرد باید حداقل سه مورد از علائم ذکر شده در چهار دسته را در طول ۱۲ ماه گذشته نشان داده باشد و حداقل یک علامت در طول ۶ ماه گذشته وجود داشته باشد. همچنین این رفتارها باید به طور قابل توجهی عملکرد اجتماعی، تحصیلی یا شغلی فرد را مختل کنند.
اختلالات همراه
بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک همزمان با سایر اختلالات روانپزشکی نیز دست و پنجه نرم میکنند:
اختلال نقص توجه-بیشفعالی (ADHD)
تحقیقات نشان میدهند که بیش از نیمی از کودکان مبتلا به اختلال سلوک همچنین ADHD دارند. این همپوشانی میتواند درمان را پیچیدهتر کند.
اختلال نافرمانی مقابلهای
این اختلال که شامل الگوی خشم، رفتار جدلی و انتقامجویانه است، اغلب پیش از اختلال سلوک ظاهر میشود و ممکن است به عنوان یک عامل خطر برای بروز اختلال سلوک باشد.
اختلالات خلقی
افسردگی و اختلال دوقطبی میتوانند همراه با اختلال سلوک ظاهر شوند. گاهی رفتارهای پرخاشگرانه ممکن است نشانهای از افسردگی یا پریشانی عاطفی باشد.
اختلالات اضطرابی
برخی از کودکان مبتلا به اختلال سلوک همچنین با اضطراب مواجه هستند که ممکن است در پشت رفتارهای پرخاشگرانه پنهان باشد.
اختلالات یادگیری
مشکلات در یادگیری و عملکرد تحصیلی ضعیف نیز در بین این کودکان شایع است و میتواند به ناامیدی و رفتارهای مشکلدار دامن بزند.
تاثیرات و پیامدهای اختلال سلوک
اختلال سلوک میتواند تاثیرات گستردهای بر زندگی فرد و اطرافیانش داشته باشد:
تاثیرات بر خود فرد
کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال سلوک با چالشهای متعددی روبهرو میشود:
- مشکلات تحصیلی و احتمال ترک تحصیل
- مشکلات در یافتن و حفظ شغل در آینده
- روابط ضعیف با همسالان و طرد شدن اجتماعی
- احتمال بیشتر برای سوء مصرف مواد و اعتیاد
- خطر بیشتر برای افسردگی، اضطراب و خودکشی
- درگیری با سیستم قضایی و زندان
- خطر بیشتر برای آسیبهای فیزیکی ناشی از رفتارهای خطرناک
- در صورت عدم درمان، احتمال تبدیل به اختلال شخصیت ضداجتماعی در بزرگسالی
تاثیرات بر خانواده
خانوادههای کودکان مبتلا به اختلال سلوک تحت فشار قابل توجهی قرار دارند:
- استرس مزمن و فرسودگی والدین
- تنشهای زناشویی و احتمال طلاق
- تاثیر منفی بر خواهران و برادران
- ایزوله شدن اجتماعی خانواده
- مشکلات مالی ناشی از هزینههای درمان یا خسارات
- احساس شرمندگی، گناه و ناامیدی
تاثیرات بر جامعه
اختلال سلوک پیامدهای اجتماعی گستردهای نیز دارد:
- افزایش جرم و خشونت در جامعه
- هزینههای سنگین برای سیستم قضایی و اصلاحی
- بار مالی بر سیستمهای بهداشتی و آموزشی
- احساس ناامنی در مدارس و محلهها
- چرخه معیوب فقر و جرم در برخی جوامع
روشهای درمان اختلال سلوک
درمان اختلال سلوک معمولاً نیازمند رویکردی جامع و چند وجهی است. هر چه زودتر درمان شروع شود، احتمال موفقیت بیشتر است:
درمان رفتاری شناختی (CBT)
این رویکرد به کودک کمک میکند تا:
- الگوهای فکری منفی و مخرب خود را شناسایی کند.
- مهارتهای حل مسئله را یاد بگیرد.
- راههای سالمتری برای مدیریت خشم و احساسات پیدا کند.
- واکنشهای مناسبتری به موقعیتهای چالشبرانگیز داشته باشد.
آموزش مهارتهای اجتماعی
این نوع درمان به کودک کمک میکند مهارتهای زیر را بیاموزد:
- برقراری ارتباط موثر
- همدلی با دیگران
- کنترل تکانهها
- حل تعارضها به روشهای سازنده
آموزش مدیریت والدین
این برنامهها به والدین کمک میکنند:
- تکنیکهای مثبت تربیت کودک را یاد بگیرند.
- انضباط سازگار و موثر را اعمال کنند.
- رفتارهای مثبت را تشویق و تقویت کنند.
- از تقابلهای منفی با فرزند بکاهند.
- روابط بهتری با فرزند برقرار کنند.
درمان خانوادهمحور
این رویکرد بر بهبود روابط خانوادگی و ارتباطات تمرکز دارد. همه اعضای خانواده در جلسات شرکت میکنند و یاد میگیرند چگونه به صورت سالمتری با یکدیگر تعامل کنند.
آموزش مهارتهای حل مسئله
این برنامه به کودک کمک میکند تا در مواجهه با چالشها:
- مسئله را به درستی تعریف کند.
- راهحلهای مختلف را شناسایی کند.
- پیامدهای هر راهحل را ارزیابی کند.
- بهترین راهحل را انتخاب و اجرا کند.
درمان دارویی
داروها برای خود اختلال سلوک تجویز نمیشوند، اما میتوانند در مدیریت علائم یا اختلالات همراه موثر باشند:
- داروهای محرک یا غیرمحرک برای ADHD همراه
- داروهای ضدافسردگی برای افسردگی یا اضطراب همراه
- داروهای تثبیتکننده خلق برای کنترل پرخاشگری شدید یا نوسانات خلقی
- داروهای ضدجنون در موارد خاص برای کاهش پرخاشگری
تصمیم درباره استفاده از دارو باید توسط روانپزشک کودک و نوجوان با در نظر گرفتن شرایط خاص هر فرد گرفته شود.
مداخلات مدرسهمحور
مدرسه نقش مهمی در حمایت از کودکان مبتلا به اختلال سلوک دارد:
- برنامههای آموزشی انفرادی (IEP) برای کودکان با نیازهای خاص
- خدمات مشاوره مدرسه
- برنامههای مدیریت رفتار در کلاس
- آموزش معلمان درباره نحوه کار با این کودکان
- ایجاد محیط یادگیری حمایتی و ساختاریافته
برنامههای مسکونی یا بستری
در موارد شدید که رفتارها خطرناک هستند و درمانهای سرپایی موفق نبودهاند، ممکن است برنامههای درمانی مسکونی یا بستری در بیمارستان ضروری باشد. این برنامهها محیط ساختاریافته و نظارت ۲۴ ساعته را فراهم میکنند.
مداخلات چندسیستمی (MST)
این رویکرد جامع بر تمام جنبههای زندگی کودک از جمله خانواده، مدرسه، دوستان و جامعه تمرکز دارد. درمانگر با تمام این سیستمها کار میکند تا تغییرات مثبت ایجاد کند.
پیشگیری از اختلال سلوک
پیشگیری همیشه بهتر از درمان است. برخی راهکارهای پیشگیری شامل موارد زیر میشود:
مداخلات زودهنگام
شناسایی و درمان مشکلات رفتاری در سنین پایین میتواند از تشدید آنها جلوگیری کند. برنامههای آموزش والدین برای خانوادههای در معرض خطر بسیار موثر است.
آموزش مهارتهای والدینی
همه والدین میتوانند از آموزش تکنیکهای موثر تربیت کودک بهرهمند شوند:
- برقراری ارتباط مثبت با کودک
- تعیین حدود و مرزهای واضح و سازگار
- استفاده از تشویق و تنبیه مناسب
- گوش دادن فعال به کودک
- بودن الگوی مناسب برای رفتارهای مثبت
حمایت از خانوادهها
ارائه منابع و حمایت به خانوادههای در معرض استرس میتواند خطر بروز اختلال سلوک را کاهش دهد:
- دسترسی به مراقبتهای بهداشتی و روانی
- حمایتهای مالی و اجتماعی
- برنامههای پس از مدرسه برای کودکان
- خدمات مشاوره خانواده
ایجاد محیطهای ایمن
کاهش قرار گرفتن کودکان در معرض خشونت، سوء استفاده و تروما میتواند از بروز مشکلات رفتاری جلوگیری کند.
برنامههای آموزشی مدرسه
برنامههای مدرسهمحور که مهارتهای اجتماعی-عاطفی را آموزش میدهند میتوانند موثر باشند:
- آموزش مدیریت هیجان
- آموزش حل تعارض
- برنامههای پیشگیری از زورگویی
- ایجاد فضای مدرسهای مثبت و حمایتی
نقش خانواده در حمایت از فرد مبتلا
خانواده نقش کلیدی در بهبود کودک یا نوجوان مبتلا به اختلال سلوک دارد:
صبر و پشتکار
درمان اختلال سلوک زمانبر است و پیشرفت ممکن است آهسته باشد. خانوادهها باید صبور باشند و به تلاش خود ادامه دهند.
شرکت فعال در درمان
والدین باید در جلسات درمانی شرکت کنند، توصیههای درمانگر را در خانه اجرا کنند و با تیم درمانی همکاری نزدیک داشته باشند.
حفظ محیط ساختاریافته
ایجاد روالهای منظم، قوانین واضح و پیامدهای سازگار در خانه به کودک کمک میکند احساس امنیت و پیشبینیپذیری کند.
تمرکز بر نقاط قوت
در کنار کار روی مشکلات، مهم است که نقاط قوت و علایق مثبت کودک شناسایی و تقویت شوند.
مراقبت از خود
والدین باید به سلامت روانی و جسمی خود نیز توجه کنند. داشتن حمایت، استراحت کافی و مدیریت استرس به آنها کمک میکند والدین بهتری باشند.
ارتباط با مدرسه
همکاری نزدیک با معلمان و مشاوران مدرسه میتواند به سازگاری رویکردها در خانه و مدرسه کمک کند.
پیشآگهی و چشمانداز آینده
پیشآگهی اختلال سلوک بسته به عوامل متعددی متفاوت است:
عوامل موثر بر پیشآگهی
- سن شروع علائم (شروع زودتر معمولاً پیشآگهی بدتری دارد)
- شدت و تعداد علائم
- وجود اختلالات همراه
- سابقه سوء استفاده یا تروما
- حمایت خانوادگی و دسترسی به منابع
- شروع زودهنگام درمان
- پاسخ به درمان
نتایج بلندمدت
با درمان مناسب، بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک میتوانند بهبود قابل توجهی پیدا کنند. با این حال، بدون درمان:
- حدود ۴۰ درصد ممکن است در بزرگسالی به اختلال شخصیت ضداجتماعی مبتلا شوند.
- خطر بیشتری برای مشکلات قانونی، بیکاری، مشکلات روابط و سوء مصرف مواد دارند.
- ممکن است مشکلات سلامت روانی و جسمی مزمن داشته باشند.
اهمیت مداخله زودهنگام
تحقیقات به وضوح نشان میدهند که مداخله زودهنگام میتواند مسیر زندگی این کودکان را تغییر دهد. هر چه زودتر مشکلات شناسایی و درمان شوند، شانس بهبود بیشتر است.
تفاوت اختلال سلوک با سایر مشکلات رفتاری
مهم است که اختلال سلوک را با سایر مشکلات رفتاری اشتباه نگیریم:
اختلال نافرمانی مقابلهای
در حالی که هر دو اختلال شامل رفتارهای چالشبرانگیز هستند، اختلال نافرمانی مقابلهای معمولاً خفیفتر است و شامل رفتارهای پرخاشگرانه شدید یا نقض حقوق دیگران نمیشود.
ADHD
اگرچه کودکان مبتلا به ADHD ممکن است رفتارهای تکانشی و مشکلساز داشته باشند، این رفتارها معمولاً ناشی از ناتوانی در کنترل توجه و فعالیت است، نه قصد آسیب رساندن به دیگران.
رفتارهای معمول نوجوانی
همه نوجوانان تا حدی قوانین را زیر سوال میبرند و رفتارهای چالشبرانگیز دارند. تفاوت اصلی در شدت، مدت و پیامدهای رفتارهاست.
اختلال شخصیت ضداجتماعی
این اختلال فقط در افراد ۱۸ سال به بالا تشخیص داده میشود و معمولاً ادامه اختلال سلوک در بزرگسالی است.
نکات مهم برای معلمان و مربیان
معلمان و مربیان نقش مهمی در شناسایی و حمایت از دانشآموزان مبتلا به اختلال سلوک دارند:
شناسایی علائم هشداردهنده
توجه به تغییرات ناگهانی در رفتار، پرخاشگری مکرر، مشکلات با همسالان و عملکرد تحصیلی رو به کاهش میتواند به شناسایی زودهنگام کمک کند.
ایجاد محیط حمایتی
ایجاد محیط کلاسی ساختاریافته، قابل پیشبینی و امن میتواند به کاهش رفتارهای مشکلدار کمک کند.
استفاده از تقویت مثبت
تمرکز بر رفتارهای مثبت و تشویق آنها معمولاً موثرتر از تنبیه است.
همکاری با والدین
برقراری ارتباط منظم و سازنده با والدین و هماهنگی رویکردها میتواند بسیار موثر باشد.
دسترسی به منابع
اطلاع از منابع حمایتی موجود در مدرسه و جامعه و ارجاع دانشآموزان به متخصصان مناسب.
سوالات متداول
آیا اختلال سلوک قابل درمان است؟
بله، اختلال سلوک با درمان مناسب قابل درمان است. درمان معمولاً شامل ترکیبی از رواندرمانی، آموزش والدین، مداخلات مدرسهمحور و در برخی موارد دارودرمانی است. هر چه درمان زودتر شروع شود، احتمال بهبود بیشتر است.
آیا همه کودکانی که رفتارهای بد دارند، به اختلال سلوک مبتلا هستند؟
خیر، همه کودکان گاهی رفتارهای چالشبرانگیز دارند. اختلال سلوک تنها زمانی تشخیص داده میشود که رفتارها شدید، مداوم و آسیبرسان باشند و به طور قابل توجهی عملکرد روزانه را مختل کنند.
چه کسی میتواند اختلال سلوک را تشخیص دهد؟
تشخیص اختلال سلوک باید توسط متخصصان سلامت روان مانند روانپزشک کودک و نوجوان، روانشناس یا مشاور مجرب انجام شود که ارزیابی جامع و استفاده از معیارهای تشخیصی استاندارد را انجام میدهند.
آیا اختلال سلوک به طور ژنتیکی منتقل میشود؟
عوامل ژنتیکی میتوانند نقشی در بروز اختلال سلوک داشته باشند، اما این اختلال نتیجه تعامل پیچیده ژنها، محیط و تجربیات زندگی است. داشتن والدین با مشکلات رفتاری خطر را افزایش میدهد، اما تضمین نمیکند که کودک به این اختلال مبتلا شود.
چقدر طول میکشد تا اختلال سلوک درمان شود؟
مدت زمان درمان بسته به شدت اختلال، سن فرد، حمایت خانواده و پاسخ به درمان متفاوت است. برخی افراد در چند ماه بهبود قابل توجهی نشان میدهند، در حالی که دیگران ممکن است به درمان طولانیمدت نیاز داشته باشند.
آیا کودکان مبتلا به اختلال سلوک در بزرگسالی هم مشکل خواهند داشت؟
پیشآگهی بستگی به عوامل مختلفی دارد. با درمان مناسب، بسیاری از کودکان بهبود مییابند و به بزرگسالان سالم تبدیل میشوند. بدون درمان، حدود ۴۰ درصد ممکن است به اختلال شخصیت ضداجتماعی مبتلا شوند و مشکلات مداوم داشته باشند.
