دیابت نوع ۲: چگونه با تغییر سبک زندگی و دارو قند خون را کنترل کنیم؟
رپورتاژ
بروزرسانی در ۲۹ آبان ۱۴۰۴

دیابت نوع ۲: چگونه با تغییر سبک زندگی و دارو قند خون را کنترل کنیم؟

درمان دیابت نوع ۲ شامل رویکردهای چندگانه‌ای است که با هدف کنترل سطح بالای گلوکز یا قند خون دنبال می‌شوند. این اقدامات می‌توانند به پیشگیری، تأخیر یا حتی معکوس کردن بیماری کمک کنند.

۱. تغییرات سبک زندگی: اولین گام‌های حیاتی

تغییرات سبک زندگی گام‌های اولیه مهمی هستند که می‌توانند به کنترل قند خون بالا کمک کنند. اگر این تغییرات به تنهایی قادر به کنترل قند خون نباشند، پزشک متخصص داروهایی را تجویز خواهد کرد.

الف) رژیم غذایی سالم: تغذیه مناسب می‌تواند به کاهش سطح قند خون کمک کند. برای دستیابی به این هدف، توصیه می‌شود که رژیم غذایی حاوی میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل باشد. همچنین، باید وعده‌های غذایی و میان‌وعده‌ها تقریباً در یک زمان ثابت هر روز مصرف شوند.

کربوهیدرات‌ها موادی هستند که بدن برای تولید انرژی از آن‌ها استفاده می‌کند؛ افراد باید در مورد وعده‌های غذایی با تعادل مناسب کربوهیدرات‌ها، پروتئین‌ها و چربی‌ها با پزشک خود مشورت کنند.

علاوه بر این، کاهش مصرف غذاهای پر شکر نیز مهم است.

ب) ورزش منظم: انجام فعالیت بدنی منظم، حتی فقط ۳۰ دقیقه در روز، می‌تواند سطح قند خون را کاهش داده و منجر به کاهش وزن شود. . لازم است پیش از شروع هر برنامه ورزشی، با پزشک مشورت شود.

ج) مدیریت وزن: اضافه وزن یک عامل خطر مهم برای ابتلا به دیابت نوع ۲ است. این امر به ویژه در مورد چربی احشایی (چربی که دیده نمی‌شود و اندام‌های داخلی شکم را احاطه کرده است) صدق می‌کند. خبر خوب این است که با رژیم غذایی و ورزش، کاهش حتی ۵ تا ۷ درصد از وزن بدن می‌تواند به طور قابل توجهی به بهبود سطح قند خون کمک کند.

د) سایر اقدامات کنترلی: ترک سیگار نیز بخشی از تغییرات مهم سبک زندگی است. علاوه بر این، ممکن است لازم باشد قند خون، کلسترول و فشار خون بررسی شوند تا اطمینان حاصل شود که در محدوده هدف قرار دارند؛ این اقدامات به کاهش خطر عوارض ناشی از دیابت نوع ۲ کمک می‌کند.

۲. گزینه‌های دارویی (در صورت نیاز)

برای کمک به کاهش قند خون، ممکن است نیاز به مصرف یک یا چند داروی خوراکی یا تزریقی دیابت باشد. انواع داروهای دیابت در جدول زیر آورده شده است:

نوع دارونحوه عملکرد و تأثیر
متفورمینمیزان قند تولید شده توسط کبد را کاهش می‌دهد و بافت عضلانی را نسبت به انسولین حساس‌تر می‌کند.
سولفونیل اوره‌هاترشح انسولین از لوزالمعده (پانکراس) را افزایش می‌دهند.
تیازولیدین دیون‌ها (TZDs)بافت چربی و عضلانی را نسبت به انسولین حساس‌تر می‌کنند و همچنین تولید قند در کبد را کاهش می‌دهند.
مهارکننده‌های آلفا-گلوکوزیدازدر روده کوچک عمل کرده، تجزیه غذاهای نشاسته‌ای را مسدود کرده و جذب برخی قندها را کُند می‌کنند. این عمل از بالا رفتن سریع قند خون پس از غذا جلوگیری می‌کند.
مهارکننده‌های DPP-4باعث می‌شوند مواد شیمیایی مفید در سیستم گوارشی مدت طولانی‌تری فعال بمانند، که این مواد به کاهش سطح قند خون کمک می‌کنند.
آگونیست‌های گیرنده GLP-1ترشح انسولین از لوزالمعده را در هنگام غذا خوردن افزایش می‌دهند و همچنین هضم را کُند می‌کنند.
مهارکننده‌های SGLT2میزان قند حذف شده از بدن از طریق ادرار را افزایش می‌دهند

۳. تزریق انسولین و پایش قند خون

اگر دیابت با رژیم غذایی، ورزش و سایر داروها کنترل نشود، پزشک ممکن است تزریق انسولین را در نظر بگیرد. انسولین تزریقی به جایگزینی انسولینی که بدن به طور معمول تولید می‌کرد، کمک می‌کند. یک متخصص بهداشت و درمان نحوه تزریق آن را دقیقاً زیر پوست آموزش خواهد داد.

برای کنترل قند خون، ممکن است لازم باشد که سطح قند خون با استفاده از دستگاه اندازه‌گیری قند خون (گلوکزسنج) بررسی شود. برای انجام این کار، باید انگشت با یک سوزن کوچک به نام لانست سوراخ شده و سپس یک قطره خون طبق دستورالعمل دستگاه، روی گلوکزسنج قرار گیرد. بر اساس سطح قند خون، ممکن است نیاز باشد تا دوز دارو، فعالیت بدنی یا وعده‌های غذایی تحت نظر پزشک تنظیم شوند.

اهمیت کنترل قند خون: با درمان و کنترل سطح قند خون، می‌توان از عوارض ناشی از دیابت نوع ۲ جلوگیری کرد.

توجه کنید که اطلاعات این مقاله نمی‌تواند جایگزین توصیه‌های پزشکی باشد و قبل از هر اقدامی با پزشک خود مشورت کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد جدیدترین خبرهای پزشکی درباره دیابت، به وبسایت https://daroo.com/ مراجعه کنید.

ارسال نظر
تمام نظرات بعد از تایید نمایش داده می‌شوند.