آیا قاتلان سریالی، قاتل زاده می شوند؟

2020-12-02

در ۱۳ نوامبر سال ۲۰۲۰، پیتر ساتکلیف پس از امتناع از درمان بیماری کرونا، در بیمارستان دانشگاه دورهام شمالی درگذشت. ساتکلیف که به «درنده یورکشایر» معروف بود، به جرم قتل ۱۳ زن و اقدام به قتل هفت نفر دیگر بین سال های ۱۹۷۵ تا ۱۹۸۰ محکوم شد. نکته ای که در مورد او عجیب به نظر می رسید، این بود که هیچوقت از کاری که کرده بود ابراز پشیمانی نکرد.

چه چیزی باعث می شود ساتکلیف و قاتلان سریالی دیگر مانند تد باندی (با ۳۰ قتل تایید شده)، پدرو رودریگس فیلیو (با ۷۰ قتل تایید شده) و لوئیس گاراویتو (با ۱۳۸ قتل کودکان خیابانی تأیید شده) به چنین افرادی تبدیل شوند؟ آیا آن ها در تمام طول زندگی خود به صورت طبیعی قاتل بوده اند یا چیزی باعث تغییر آن ها و تبدیلشان به فاتلان زنجیره ای شده است؟

جیم فالون، دانشمند علوم اعصاب می گوید:

احتمالا قاتلان سریالی با روان‌آزاری متولد می شوند.ما در حال یافتن شواهدی برای اثبات این موضوع هستیم.

وکلا اسکن های مغزی که فالون از قاتلان تهیه کرده بود را برای دادگاه ها ارسال می کردند به این امید که مشکل مغزی در آن ها تایید شود و حکم سبک تری برایشان صادر شود و شاید به آن ها کمک کند تا از مجازات اعدام رهایی یابند. فالون بعد از چندین سال، شروع به الگویابی در این زمینه کرد.

او برای آزمایش ایده های خود، یک آزمایش کور ترتیب داد. همکارانش ۷۰ اسکن مغزی را برای وی ارسال کردند که در میان آن ها، برخی از افراد مبتلا به بیماری های روانی مانند اسکیزوفرنی یا افسردگی، برخی سالم و برخی دیگر از قاتلان بودند.

فالون با موفقیت توانست تمام «مغزهای قاتل» را شناسایی کند.

او می گوید:

همه آن ها یک چیز مشترک داشتند، کاهش عملکرد در مدار قشری! این مدار موارد مربوط به اخلاق و وجدان را تنظیم می کند و زمانی که از بین می رود یا توسعه نمی یابد، نه تنها اخلاق شخص از بین می رود، بلکه کنترل کمی بر انگیزه هایش خواهد داشت.

اما جیم فالون دچار یک غافلگیری ناخوشایند شد!

او در حال بررسی اسکن مغزی ده نفر از اعضای خانواده خود بود تا در زمینه نوعی آسیب پذیری بیماری آلزایمر اطلاعاتی کسب کند. او در میان اسکن ها به موردی بر خورد که به نظر می رسید دقیقاً شبیه به «مغز بدترین قاتلان سریالی» است. با بررسی بیشتر متوجه شد که در حال بررسی اسکن مغزی خودش است!

او با خنده می گوید: من در حال مطالعه بر روی قاتلان سریالی هستم، در حالی که مغز خودم کامل شبیه به مغز آن ها است. شما نمی توانید برخی چیزها را تغییر دهید. چیزهایی که در واقعیت زندگی شما اتفاق می افتند اغلب عجیب هستند.

فالون همچنین DNA خانواده اش را به عنوان بخشی از پروژه آلزایمر مورد بررسی قرار داده بود. هنگامی که آن ها را بررسی کرد، متوجه شد که همه ترکیبات طبیعی و متعادلی دارند، به جز یکی!

او می گوید: آن فرد من بودم! در DNA خودم مشخص شد که دارای کدهایی هستم که عامل خشونت هستند. اکنون این مسئله کمی جدی تر شد، زیرا من هم الگوی مغزی و هم ژنتیکی را داشتم که کاملاً با یک قاتل سریالی بسیار بد مطابقت داشتند.

اگر تحقیقات فالون درست بودند و او از نتایج تحقیقاتش مطمئن بود، پس چگونه او به قاتلی همانند پیتر ساتکلیف، تد باندی یا لوئیس گاراویتو تبدیل نشده بود؟ این نشان می دهد که گرچه ناهنجاری مغزی و ژنتیکی مرتبط با پرخاشگری و خشونت، از دلایل ضروری پرخاشگری روانی هستند، اما کافی نیستند. باید چیز دیگری این میان دخیل باشد، که و از نظر فالون، این«چیز دیگر» ممکن است از کودکی شخص ناشی شود.

فالون معتقد است که داشتن كودكی شاد و امن او را از عوامل ژنتیکی و مغزی خشونت محافظت كرده است. آیا ممکن است علوم اعصاب نتواند به همه سوالات پاسخ دهد؟

فالون می گوید:

همه همکارانم من را آقای ژن ها صدا می کرند و من می گفتم «ژنتیک همه چیز را کنترل می کن»د. اما به این نتیجه رسیدم که اشتباه می کردم و این اشتباه باعث شد مجبور شوم بیشتر مطالعه کنم.

از نظر فالون، سه عنصر ضروری وجود دارند که وقتی با هم جمع شوند، می توانند قاتلان سریالی تولید کنند.

اولین مورد از دست دادن عملکرد در مدار قشری است که می تواند افراد را در تصمیم گیری اخلاقی ناتوان کند و همچنین باعث می شود که توانایی کنترل انگیزه های خود را نداشته باشند.

مورد دوم ژن های ارثی مانند ژن MAOA هستند که فرد را مستعد پرخاشگری و خشونت می کنند.

و مورد سوم، داشتن کودکی تهی از عشق، علاقه و مراقبت است که باعث آسیب پذیر شدن انسان در برابر بیماری های روانی می شود. پیتر ساتکلیف، تد باندی، پدرو رودریگز فیلیو و لوئیس گاراویتو، همگی دارای دوران کودکی آشفته یا بدی بودند.

ما در ابتدا با طرح این سوال که آیا واقعاً قاتلان سریالی، قاتل متولد می شوند یا خیر، شروع کردیم. اکنون به نظر می رسد پاسخ هم مثبت است و هم منفی. بهتر است بگوییم قاتلان بالقوه طبیعی وجود دارند.

منبع: psychologytoday