تاثیر بیماری ام اس (MS) بر روی چشم
مانند سایر علائم بیماری ام اس (MS)، علائم چشمی گاهی اوقات ظاهر می شوند و به مرور زمان از بین می روند. انجام درمان ممکن است به محافظت از بینایی شخص، کندتر شدن پیشرفت ام اس و جلوگیری از آسیب بیشتر کمک کند.
در این مقاله بررسی می کنیم که ام اس چگونه می تواند بر روی بینایی فرد تاثیر بگذارد و گزینه های درمانی آن چه مواردی هستند.
مشکلات چشم در بیماری ام اس
اماس (MS) یک بیماری پیشرونده است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های عصبی سالم حمله می کند. سیستم ایمنی با این کار به پوشش محافظ این سلول ها، که به آن غلاف میلین گفته می شود، آسیب می رساند. آسیب دیدن این سلول ها می تواند باعث ایجاد آسیب دائمی در مغز شود و منجر به طیف وسیعی از علائم شود.
اگرچه بیماری ام اس دارای علائم مختلفی است اما مشکلات بینایی اغلب اولین علائمی هستند که افراد مبتلا به MS با آن مواجه می شوند.
هنگامی که MS بر روی اعصاب در چشم فرد تأثیر می گذارد، می تواند باعث التهاب شود و منجر به ایجاد علائمی شود که نام رسمی این بیماری التهاب عصب بینایی است.
فرد مبتلا به التهاب عصب بینایی ممکن است با متوجه مشکلات خاصی در بینایی خود شود و به طور کلی فقط یک چشم تحت تاثیر قرار می گیرد. این مشکلات ممکن است به طور ناگهانی یا آهسته به وجود آین می توانند نگران کننده باشند، اما به طور معمول با گذشت زمان محو می شوند.
مشکلات بینایی
افراد مبتلا به ام اس معمولاً با پیشرفت بیماری، دچار کم شدن بینایی می شوند. مشکلات بینایی معمولاً بر یک چشم تأثیر می گذارند و قبل از بهتر شدن بدتر می شوند. اگر مبتلا به ام اس هستید و علائم زیر را دارید باید فوراً با پزشک خود تماس بگیرد، زیرا در برخی موارد امکان درمان وجود دارد.
اگرچه از دست دادن کامل بینایی هم امکان پذیر است، اما نادر می باشد و علائم زیر بیشتر رخ می دهند:
- تاری دید
- از بین رفتن تشخیص رنگ یا دید خاکستری
- احساس درد در هنگام حرکت چشم ها
- نابینایی جزئی یا کلی در یک چشم که در هنگام حمله بدتر می شود
- مشکل در دیدن طرفین
- احساس درد در پشت چشم
مشکلات حرکتی چشم
افراد مبتلا به ام اس ممکن است حرکات غیر قابل کنترل چشمی به نام نیستاگموس را تجربه کنند.
نیستاگموس همیشه به یک صورت رخ نمی دهد، اما اغلب باعث می شود که یک یا هر دو چشم به طور مکرر به جلو و عقب حرکت کنند. همچنین فرد نمی تواند به خوبی حرکت چشمانش را کنترل کند و اگر چشم هایش حرکت نکنند، ممکن است احساس کند چیزهای اطرافش تکان می خورند.
شدت نیستاگموس نیز می تواند متفاوت باشد. برخی از افراد ممکن است علائم خفیفی را تجربه کنند، در حالی که برخی دیگر حرکاتی را تجربه می کنند که به اندازه کافی شدید هستند تا دید آنها را مختل کنند.
دوبینی
برخی از افراد مبتلا به ام اس نیز ممکن است دچار دوبینی شوند. دوبینی یا دوگانگی دید زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های چشم از هماهنگی خارج شوند و به درستی کار نکنند. در نتیجه این ناهماهنگی، مغز تلاش می کند تا یک تصویر واضح را را ایجاد کند و باعث دوبینی می شود.
در فردی که مبتلا به MS است، این حالت زمانی اتفاق می افتد که اعصاب کنترل کننده این عضلات تحت حمله سیستم ایمنی قرار بگیرند.
نابینایی
در مراحل پیشرفته ام اس ممکن است پوشش محافظ اطراف اعصاب چشم از بین بروند و منجر به تغییرات دائمی در بینایی فرد بیمار شوند. در فردی که به طور مرتب در هنگام اوت بیماری، مشکلات بینایی را تجربه می کند، ممکن است دچار نابینایی جزیی یا کلی در یک یا دو چشمش شود.
علائم چه مدت طول می کشند؟
بیماری ام اس متفاوت است، بنابراین هنوز مشخص نیست چه مدت علائم دوام خواهند داشت. با از بین رفتن التهاب در سلول های عصبی، علائم باید فروکش کنند. برای بسیاری از افراد، این به اندازه چند هفته طول می کشد و در برخی دیگر ممکن است تا یک سال یا بیشتر طول بکشد.
بعضي از افراد ممكن است متوجه شوند كه علائم آن ها با گرما بدتر مي شود، مثلاً بعد از حمام گرم يا در روزهاي گرم سال بدتر می شوند. دمای بالای بدن در اثر ورزش یا آنفولانزا نیز می تواند علائم را در برخی افراد تشدید کند.
همچنین علائم بیماری ممکن است زمانی که فرد به چشم هایش بیش از حد فشار وارد می کند، بدتر شوند. هرکسی که مبتلا به ام اس می باشد و علائم چشمی را تجربه می کند، باید در طول روز استراحت منظم انجام دهد تا به چشم هایش استراحت دهد و از فعالیت های غیرضروری خودداری کند.
دلایل
علائم چشمی وقتی بروز پیدا می کنند که سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین اعصاب چشم که فعالیت های مختلف چشم را کنترل می کنند، حمله کند. نوع علائمی که فرد تجربه می کند بسته به این که کدام اعصاب آسیب دیده اند، متفاوت خواهد بود.
MS تنها علت التهاب عصب بینایی نیست. فاکتورهای دیگری که ممکن است باعث ایجاد التهاب در چشم ها شده و منجر به ایجاد علائم مختلف شوند عبارتند از:
- مصرف برخی از داروها
- عفونت های ویروسی یا باکتریایی، مانند بیماری لایم، اوریون یا سرخک
- سایر مشکلات خود ایمنی، از جمله لوپوس یا سارکوئیدوز
دانشمندان هنوز علت دقیق ابتلا به بیماری ام اس را کاملاً پیدا نکرده اند. با این وجود شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برخی از افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به ام اس هستند. به عنوان مثال برخی از عوامل محیطی ممکن است خطر بروز این بیماری را افزایش دهند که برخی از آن ها عبارتند از:
- استعمال سیگار
- کمبود ویتامین D
- عفونت با ویروس اپشتین–بار
تشخیص
برای تشخیص صحیح مشکلات چشم مربوط به MS، پزشکان باید دلایل دیگر را بررسی و رد کنند تا در نهایت به ام اس برسند. برای این کار، آن ها ممکن است تست هایی را برای بررسی بیماری ام اس یا سایر موارد انجام دهند. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- تست بینایی
- آزمایش خون
- افتالموسکوپی
- تست های تصویربرداری مانند اسکن های MRI
- تحریک پاسخ تصویری چشم
- پونکسیون کمری
البته حتی اگر شخص مبتلا به ام اس باشد، دلیل بر این نیست که قطعا این بیماری باعث مشکلات چشمی شده باشد و ممکن است دلایل دیگری داشته باشد.
درمان
اکثر مشکلات بینایی که به دلیل MS رخ می دهند در نهایت به صورت خود به خود بهبود می یابند، اما این مشکلات می توانند مجددا برگردند. ادامه مصرف داروهای بیماری ام اس می توانند بسیار کمک کننده باشند. اگر فردی علائم بسیار شدیدی را تجربه کند، باید به پزشک مراجعه کند.
به عنوان مثال اگر فرد دچار افت شدید بینایی شود، پزشك ممكن است درمان هایی را انجام دهد چندان به ام اس مربوط نیستند.
منبع: Medicalnewstoday
