جدیدترین روش های درمانی پیسی (ویتیلیگو)

بیماری پیسی یا ویتیلیگو یکی از اختلالات خودایمنی پوست است که در آن سلول های تولیدکننده رنگدانه (ملانوسیت ها) از بین می روند و منجر به ایجاد لکه های سفید و بی رنگ در سطح پوست می شود. این بیماری نه تنها ظاهر پوست را تغییر می دهد، بلکه می تواند اثرات روانی و اجتماعی زیادی بر افراد بگذارد. با پیشرفت علم پزشکی، روش های درمانی نوینی برای کنترل و حتی بازگرداندن رنگدانه به نواحی آسیب دیده پوست معرفی شده اند. در این مقاله قصد داریم به بررسی دقیق و علمی جدیدترین روش های درمانی پیسی بپردازیم و اطلاعاتی جامع و کاربردی در اختیار شما قرار دهیم.

جدیدترین روش های درمانی پیسی

1. مهارکننده های JAK

یکی از امیدبخش‌ترین درمان های نوین برای پیسی، استفاده از داروهای مهارکننده مسیر JAK مانند Ruxolitinib است. این دارو که اخیرا توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده، به صورت کرم موضعی استفاده می‌شود و با مهار مسیرهای التهابی به بازگشت رنگدانه به نواحی دچار پیسی کمک می‌کند. مزیت بزرگ آن، اثربخشی بالا و عوارض جانبی کمتر نسبت به داروهای خوراکی است.

2. پیوند سلولی و ملانوسیتی

در این روش، پزشکان سلول های ملانوسیت را از قسمت های سالم پوست استخراج کرده و به نواحی آسیب دیده پیوند می‌زنند. این درمان به ویژه برای بیماران دارای لکه های پایدار مناسب است و در ایران نیز توسط برخی مراکز تخصصی پوست انجام می‌شود.

3. نوردرمانی با UVB

نوردرمانی با استفاده از اشعه ماوراء بنفش باند باریک (UVB) یکی از رایج‌ترین درمان‌ها برای پیسی است. این روش، با تحریک تولید رنگدانه توسط ملانوسیت ها، به بازگرداندن رنگ پوست کمک می‌کند و معمولاً به صورت هفته‌ای چند جلسه توسط پزشک انجام می‌شود.

4. داروهای موضعی دیگر

علاوه بر مهارکننده های JAK، داروهایی مانند تاکرولیموس (Tacrolimus) و پمادهای کورتیکواستروئیدی موضعی نیز در کاهش التهاب و بازسازی رنگدانه ها مؤثر هستند. استفاده بلندمدت از این داروها باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.

5. درمان های مکمل و جایگزین

برخی روش های مکمل مانند رژیم غذایی ضد التهابی، مصرف ویتامین ها (B12، D، فولیک اسید)، طب سوزنی و استفاده از گیاهانی چون جینکو بیلوبا و زردچوبه ممکن است به بهبود وضعیت بیماران کمک کنند، گرچه هنوز شواهد کافی برای اثربخشی قطعی این روش ها وجود ندارد.

آیا عدم درمان پیسی خطرناک است؟

پیشرفت بیماری و گسترش لکه‌های بی‌رنگ

در بسیاری از افراد، ویتیلیگو یک بیماری پیشرونده است. یعنی اگر درمان نشود، احتمال گسترش لکه‌های سفید روی پوست افزایش پیدا می‌کند. این گسترش می‌تواند روی صورت، دست‌ها، نواحی تناسلی و دیگر نقاط حساس بدن رخ دهد و به‌مرور، ظاهر فرد را به‌طور چشمگیری تغییر دهد.

آسیب‌پذیری در برابر نور خورشید

پوست بی‌رنگ شده ناشی از پیسی فاقد ملانین است. ملانین همان رنگدانه‌ای است که از پوست در برابر اشعه فرابنفش (UV) محافظت می‌کند. در نتیجه، این نواحی بسیار حساس‌تر هستند و در صورت عدم استفاده از ضدآفتاب، خطر آفتاب سوختگی و آسیب‌های خورشیدی به‌شدت افزایش می‌یابد.

افزایش خطر مشکلات روحی و روانی

بر اساس مطالعات بیش از ۳۰ درصد افراد مبتلا به ویتیلیگو دچار اضطراب، افسردگی یا کاهش اعتماد به نفس می‌شوند. به‌ویژه در فرهنگ‌هایی که زیبایی ظاهری نقش پررنگی دارد، این بیماری می‌تواند منجر به انزوای اجتماعی، خودداری از حضور در جمع و حتی مشکلات زناشویی شود.

احتمال همراهی با سایر بیماری‌های خودایمنی

ویتیلیگو اغلب با دیگر بیماری‌های خودایمنی مانند بیماری‌های تیروئید (مثل هاشیموتو)، کم‌خونی پرنیشیوز، دیابت نوع یک و آلوپسی آره‌آتا همراه است. عدم پیگیری درمان و بررسی‌های منظم ممکن است باعث شود این بیماری‌های همراه نیز دیر تشخیص داده شده و وضعیت عمومی سلامت بیمار به خطر بیفتد.

نکات مهم در انتخاب درمان پیسی

• درمان پیسی باید شخصی سازی شده و بر اساس وسعت، نوع و محل لکه ها انجام شود.
• پیگیری منظم با پزشک متخصص پوست برای ارزیابی پاسخ به درمان ضروری است.
• حمایت روانی و مشاوره برای کمک به پذیرش ظاهر جدید و کاهش استرس بیماران توصیه می‌شود.

بیماری پیسی با وجود مزمن بودن، امروزه با پیشرفت های نوین علمی قابل کنترل تر شده است. از داروهای جدیدی چون مهارکننده های JAK گرفته تا نوردرمانی و پیوند سلولی، همگی افق های روشنی در درمان این بیماری ارائه داده اند. هر چند هنوز درمان قطعی برای همه بیماران یافت نشده، اما این روش ها به طرز قابل توجهی کیفیت زندگی مبتلایان را بهبود بخشیده‌اند. در نهایت، مشاوره با یک متخصص پوست و پایبندی به درمان های علمی و معتبر، کلید موفقیت در کنترل پیسی است.