چرا پوست ما دچار پیری می شود؟ علم چه می گوید؟
آیا شما هم در آینه علائم چین و چروک و لکه های تیره را بر روی پوست صورتتان مشاهده کرده اید؟ روزهایی که پوستی صاف، براق و انعطاف پذیر داشتید را به یاد می آورید؟ زمان و نور خورشید، هر دو مقصر این موضوع هستند. پیری پوست در اثر ترکیبی از افزایش سن و پیری طبیعی و نیز قرار گرفتن در معرض نور خوشید ایجاد می شود.
البته قرار گرفتن در معرض نور آفتاب در کوتاه مدت می تواند مفید باشد، زیرا اشعه های خورشیدی برای تقویت سطح ویتامین دی و نیز جلوگیری از بروز افسرگی های فصلی مفید است. با این حال، قرار گرفتن بیش از حد در برابر این نور، آثار بسیار بدی به همراه دارد.
نور خورشید می تواند باعث ضخیم شدن پوست، تغییر رنگ پوست و چین و چروک شود که بارز ترین علائم پیری پوست می باشند.
پوست ما دارای دو لایه مجزا به نام های روپوست (اپیدرم) و پوست حقیقی (درم) می باشد. اپیدرم سطح بیرونی پوست ما را تشکیل می دهد که پوست را از تهاجم باکتری ها و اشعه ماوراء بنفش (UV) محافظت می کند، در حالی که درم یا پوست حقیقی سرشار از کلاژن و سایر پروتئین ها است که وظیفه مقاومت و کشش پوست را بر عهده دارند. هر دو لایه پوستی در طول زندگی ما و با گذشت زمان، دستخوش تغییرات شده و آسیب های جبران ناپذیری بر آن ها وارد می شود. اکنون سوال این است که چرا پوست ما قادر به ترمیم این آسیب ها نیست؟
همچنین بخوانید:
– روش های طبیعی برای درخشان کردن پوست
– رفع جوش های سر سیاه با انواع ماسک های موثر و شگفت انگیز
سلول های پوستی اتصالات خود را از دست می دهند
پوست حقیقی دارای ترکیبات بسیار پیچیده ای از پروتئین های ماتریکس برون یاخته ای (ECM)، از جمله کلاژن ها و سایر موادی مانند الاستین که خاصیت ارتجاعی را در پوست ایجاد می کنند، می باشد. سلول های فیبروبلاست پوست حقیقی، نه تنها این پروتئین ها را تولید می کنند، بلکه بین پروتئین ها نیز پیوندهای مستحکمی ایجاد می نمایند. با افزایش سن، ECM به تدریج یک پارچگی خود را از دست می دهد و ساختار پروتئینی از هم می پاشد.
فیبروبلاست ها اتصال ECM خود را از دست می دهند و آنزیم هایی شبکه پروتئینی را تخریب می کنند. این عمل منجر به تغییر در شکل فیبروبلاست ها شده و عملکرد سلول را به شدت تحت تاثیر قرار می دهند. تولید پروتئین توسط فیبروبلاست ها کاهش می يابد و شبکه ECM بیش از پیش خراب می شود.
این چرخه معیوب، باعث کاهش قابل توجه خاصیت ارتجاعی پوست می شود و منجر به از بین رفتن رنگ پوست می گردد. علت اینکه این اتفاق که بخشی از روند طبیعی پیری است، دقیقا مشخص نیست، اما دانشمندان فکر می کنند که این اتفاق ناشی از ترکیبی از آسیب های اکسیداتیو به DNA، پیری سلول و التهاب مزمن است. با این حال، پوست حقیقی شما تنها مقصر در این بازی نیست.
آسیب دیدن سلول های روپوست در اثر اشعه فرابنفش (UV)
اگرچه همه ما با افزایش سن، از بین رفتن خاصیت ارتجاعی و یک پارچگی ECM را تجربه می کنیم، اما قرار گرفتن در معرض نور آفتاب باعث بدتر شدن این موضوع می شود. در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که خود فیبروبلاست ها در اثر تابش مستقیم اشعه فرابنش واکنشی نشان نمی دهند. در عوض دانشمندان تصور می کنند که سلول های اپیدرمی که در معرض اشعه فرابنفش قرار می گیرند با آزاد کردن برخی مواد شیمیایی در پوست حقیقی منجر به آزاد سازی آنزیم هایی در فیبروبلاست ها می شوند. تصور می شود این اثر متقابل پیچیده، منجر به چین و چروک های عمیق شود. شواهد اخیر نقش یک عامل سوم را در ایجاد علائم پیری پوست نشان می دهند.
بافت چربی و ارتباط آن با پیری پوست
با افزایش سن، لایه های چربی زیر پوست به طور طبیعی کوچکتر شده و از بین می روند، در نتیجه پوست، خسته و دچار چین و چروک می شود. تا همین اواخر دانشمندان هیچ ارتباطی بین آسیب های UV و چربی را مشخص نکرده بودند، چراکه اشعه فرابنفش به اندازه کافی به لایه های عمیق پوست نفوذ نمی کند که بتواند چربی های زیر جلدی را از بین ببرد. با این حال، اخیرا دانشمندان نوع جدیدی از بافت های چربی در پوست حقیقی (درم عمیق) کشف کرده اند که می تواند به درم فوقانی که به راحتی در معرض خطر است، نفوذ کند.
این سلول های چربی تخصصی می توانند در معرض مواد شیمیایی آزاد شده توسط سلول های اپیدرم قرار بگیرند و در اثر آسیب های فرابنفش مزمن از بین بروند.
با توجه به مطالبی که بیان شد، مشخص می شود که قرار گرفتن کوتاه مدت در معرض آفتاب می تواند خسارت های اشعه فرابنفش را محدود کند و روند پیری پوست را به تعویق بیندازد.
منبع: medicalnewstoday
