آماس گوش درونی یا لابیرنتیت؛ علائم، دلایل، تشخیص و درمان
سرگیجه، اختلال در تعادل، حات تهوع و احساس سبکی سر از علائم شایع لابیرنتیت یا آماس گوش درونی هستند. در این مقاله علائم، عوارض، روش های تشخیص و درمان این بیماری را خواهیم شناخت. با گومگ همراه باشید.
آماس گوش درونی چیست؟
وستیبولار، یکی از عصب های داخی گوش است که مسئول حفظ تعادل بدن می باش و پیام های مربوط به کنترل تعادل را به مغز ارسال می کند. التهاب این عصب را لابیرنتیت یا لابیرنتیت می گویند. این اختلال باعث ایجاد علائمی همچون سرگیجه شدید می شود و می تواند فعالیت های روزانه فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
عواملی مانند ویروس ها، عفونت های ناشی از باکتری، حساسیت به برخی داروها، استرس شدید و… می توانند زمینه ساز ایجاد این عارضه شوند. تا کنون روشی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری کشف نشده است، اما با کمک برخی داروها و روش های درمانی می توان عفونت را کنترل کرده و علائم آن را کاهش داد.
دوره درمان این عارضه معمولا بین ۱ تا ۳ هفته است و به مدت ۱ الی ۲ ماه تمام علائم آن برطرف خواهند شد.
علائم آماس گوش درونی
علائم آماس گوش درونی در روزهای اولیه بسیار شدید است و با گذشت زمان کمتر می شود، اما ممکن است زمان هایی که شخص سر خود را تکان می دهد احساس سرگیجه یا سبکی در سر داشته باشد. این وضعیت معمولا باعث ایجاد درد نمی شود و مهم ترین علائم لابیرنتیت عبارتند از:
- سرگیجه شدید یا ورتیگو
- تهوع
- استفراغ
- عدم تعادل
- عدم تمرکز
- شنیدن صدای زنگ در گوش (tinnitus)
- از دست دادن شنوایی برای صداهای بلند و با فرکانس بالا
- ناشنوایی کامل (در موارد نادر)
علت ابتلا به آماس گوش درونی
این عارضه ممکن است فرد را در هر سنی درگیر کند. عوامل مختلفی وجود دارند که می توانند زمینه ساز این بیماری شوند. برخی از مهم ترین عوامل عبارتند از:
- ویروس های هرپس
- ویروس معده
- عفونت گوش داخلی
- برونشیت
- بیماری های تنفسی
- عفونت بر اثر باکتری
- میکروارگانیسم های عفونی (مانند بیماری لایم)
چه کسانی در خطر ابتلا قرار دارند؟
ریسک ابتلا به لابیرنتیت در افراد زیر بیشتر است:
- افرادی که در معرض استرس شدید هستند.
- کسانی که دارای سابقه آلرژی هستند.
- کسانی که سیگار می کشند.
- کسانی که به دلیل بیماری های خاص دارو مصرف می کنند.
- افرادی که آسپرین می خورند.
- افراد الکلی.
- مبتلایان به سندرم خستگی مزمن (CFS).
نحوه تشخیص آماس گوش درونی
معاینات بالینی بهترین روش برای تشخیص این بیماری است، اما در برخی موارد علاوه بر انجام معاینات، تست های پزشکی نیز برای بررسی سنجش اعصاب گوش تجویز می شوند. تست ها و آزمایشات زیر نیز می توانند به تشخیص این بیماری کمک کنند:
- سی تی اسکن یا ام آر آی (MRI)
- تست ثبت امواج مغزی (EEG)
- تست بررسی حرکات چشم (ENG)
- آزمایش خون
- تست شنوایی
بیماری هایی که باعث ابتلا به آماس گوش درونی می شوند
برخی بیماری ها می توانند باعث ایجاد لابیرنتیت شوند. این اختلالت و بیماری ها عبارتند از:
- سکته خفیف
- میگرن
- خونریزی مغزی (هموراژ)
- آسیب دیدگی رگ های گردن
- بیماری منییر (نوعی بیماری مربوط به گوش درونی است)
- تومور مغزی
- سرگیجه خوشخیم یا BPPV
درمان آماس گوش درونی
مصرف برخی داروها می تواند علائم بیماری را کاهش دهد. داروهای موثر در درمان لابیرنتیت شامل موارد زیر است:
- آنتی هیستامین های مانند: دسلوراتادین، فکسوفنادین، دیفن هیدرامین و لوراتادین
- دیازپام
- مکلیزین (برای کاهش سرگیجه و حالت تهوع تجویز می شود)
- کورتیکواستروئیدهایی مانند: پردنیزون
در صورت وجود عفونت ممکن است پزشک برخی از آنتی بیوتیک ها را نیز تجویز کند.
برای کاهش علائم بیماری چه کنیم؟
- از حرکات سریع خودداری کنید. تغییرات سریع در وضعیت بدن می تواند علائم سرگیجه را تشدید کند.
- مصرف الکل و دخانیات را محدود کنید.
- از مواجه شدن با نویز و نور شدید خودداری کنید.
- در هنگام سرگیجه شدید از حرکت اجتناب کنید و در یک جای ثابت بنشینید یا به آرامی از جای خود بلند شوید.
- در هنگام سرگیجه از نگاه کردن به تلویزیون و کامپیوتر خودداری کنید.
- در صورتی که هنگام خوابیدن سرگیجه دارید به آرامی بنشینید و سر خود را ثابت نگه دارید.
- نور کمتر و تاریکی می تواند در کنترل علائم مفید باشد.
- به اندازه کافی بخوابید.
- در صورت داشتن احساس ضعف و تهوع به مقدار کافی آب بنوشید.
تاثیرات بیماری در طولانی مدت
علائم این بیماری باید بعد از یک الی دو ماه به طور کامل برطرف شوند. در صورت عدم بهبودی لازم است پزشک معاینات و بررسی های بیشتری را انجام دهد. این بیماری در اکثر افراد به راحتی درمان می شود، اما در موارد نادری می تواند به یک مشکل مزمن تبدیل شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورت مشاهده علائم زیر لازم است به پزشک یا مراکز درمانی مراجعه کنید:
- غش کردن و از حال رفتن
- دید دو تایی
- ضعف
- فلجی و از کار افتادگی
- اختلال در تکلم
- تب
- تشنج
منابع: american-hearing و hopkinsmedicine
