چرا نوزادان همه چیز را در دهان خود می گذارند؟
این چشیدن‌های کوچک، راهی برای کشف دنیای پیرامون، تسکین درد لثه‌ها و آرامش‌بخشی به خود در نوزادان است.
انگار قانونی نانوشته بین نوزادان وجود دارد: هر چیزی که دم دستشان باشد، مستقیم راهی دهانشان می‌شود! فرقی هم نمی‌کند آن «چیز» آستین لباسشان باشد، کلید ماشین شما یا یک کفش گِلی.
والدین و مراقبان خسته و سردرگم همیشه می‌خواهند بدانند: آخر چرا نوزادان دوست دارند همه چیز را بچشند؟ و کی این ماجرا تمام می‌شود؟! در این مطلب توضیح می‌دهیم که چرا نوزادان همه چیز را در دهانشان می‌گذارند و شما برای حفظ امنیتشان چه کارهایی می‌توانید انجام دهید.
آیا اینکه نوزادان اجسام را در دهانشان بگذارند طبیعی است؟
اگر نوزاد یا کودک نوپای شما همه چیز را در دهانش می‌گذارد، تبریک می‌گوییم! او در حال گذراندن یک مرحله طبیعی از رشد است.
تقریباً همه نوزادان مرحله‌ای را طی می‌کنند که در آن اجسام را در دهانشان می‌گذارند و این امری قابل انتظار است. البته برخی نوزادان بیشتر از دیگران این کار را انجام می‌دهند. درست مانند سایر مراحل و نقاط عطف رشد، هر نوزادی متفاوت است.
چرا نوزادان همه چیز را وارد دهان خود می‌کنند؟
چشیدن‌های پی‌درپی کوچولوی شما به او کمک می‌کند دنیای اطرافش را کشف کند، خودش را آرام کند و حتی دردی که از دندان درآوردن می‌کشد را تسکین دهد.
بیایید نگاه دقیق‌تری به هر یک از این دلایل بیندازیم.
یادگیری و کاوش
نوزادان دائماً در حال کاوش دنیای اطرافشان هستند و یکی از راه‌های انجام این کار، گذاشتن اشیاء در دهانشان است. کودک شما از طریق دهان بردن اشیاء، با طعم‌ها و بافت‌های مختلف آشنا می‌شود. بله، کلاه پدربزرگ احتمالاً طعم وحشتناکی دارد، اما کودک شما به دنبال یک میان‌وعده لذیذ نیست! نوزادان لزوماً به این دلیل که گرسنه هستند یا فکر می‌کنند جسم مورد نظر خوشمزه است، آن را در دهان نمی‌گذارند. آن‌ها برای جمع‌آوری اطلاعات حسی بیشتر که به یادگیری‌شان کمک می‌کند، اشیاء را در دهانشان می‌گذارند.
آرامش بخشی به خود
مکیدن اشیاء برای نوزادان آرامش‌بخش است، به همین دلیل ممکن است مدت طولانی‌تری سینه مادر یا شیشه شیر را بمکند یا به پستانک خود وابسته شوند. اما اگر هیچ‌کدام از این‌ها در دسترس نباشد، ممکن است به دنبال جایگزین مناسبی بگردند. نوزادان وقتی خسته یا بیش از حد تحریک شده‌اند، یا صرفاً چون از این کار لذت می‌برند، اشیاء را می‌مکند. اغلب از دست‌هایشان برای آرام کردن خود استفاده می‌کنند، اما ممکن است از اسباب‌بازی‌ها یا لباس‌ها نیز استفاده کنند. آن‌ها ممکن است هر چیزی را که بتوانند به چنگ آورند، امتحان کنند.
دندان درآوردن
بیشتر والدین می‌دانند که دندان در آوردن نه برای شما و نه برای کودکتان خوشایند نیست. هنگامی که دندان‌های جدید لثه‌های کودک شما را می‌شکافند، او درد و فشار را تجربه می‌کند و بسیاری از نوزادان متوجه می‌شوند که گاز گرفتن اشیاء مقداری تسکین به همراه دارد. اگر کودک شما سعی می‌کند اشیاء را بجود یا گاز بزند، ممکن است در حال دندان درآوردن باشد. یک دندان‌گیر تمیز و خنک یا یک پارچه شستشوی تمیز و خنک به او بدهید تا احساس بهتری داشته باشد. امیدواریم این کار مانع از این شود که شما را گاز بگیرد!
نوزادان چه زمانی دست از این کار برمی‌دارند؟
روزی که دیدید دهان کوچکش باز شد تا لقمه‌ای از غذای حیوان خانگی شما را بخورد، احتمالاً شروع به رویاپردازی درباره روز پایانی این مرحله کرده‌اید. خوشبختانه، آن روز فرا خواهد رسید و معمولاً بین ۱۵ ماهگی تا ۲ سالگی خواهد بود.
برخی نوزادان به سرعت از مرحله چشیدن همه‌چیز عبور می‌کنند، اما برای برخی دیگر این روند طولانی‌تر است. علاقه یا عدم علاقه آن‌ها به دهان بردن اشیاء معمولاً نشانه وجود مشکل یا مسئله رشدی نیست.
چگونه مانع از قرار دادن اشیاء در دهان کودک شویم؟
نوزادان نمی‌فهمند چه چیزی برای گذاشتن در دهان مناسب است، بنابراین تلاش برای استدلال با آن‌ها کمکی نمی‌کند. به جای آن، سعی کنید حواسشان را پرت کنید یا مسیرشان را تغییر دهید.
اگر دیدید کودکتان چیزی را برداشت، به آرامی آن را بگیرید و چیز ایمن دیگری برای گذاشتن در دهانش به او بدهید.
فقط حواستان باشد که چشم از کوچولوی خود برندارید. نوزادان استاد پیدا کردن اشیاء و گذاشتن سریع آن‌ها در دهانشان هستند، درست وقتی شما نگاه نمی‌کنید!
اقلام ناامن را دور از دسترس نگه دارید
متأسفانه، این رفتار نوزادان فقط گاهی اوقات ناخوشایند نیست؛ بلکه می‌تواند یک مسئله ایمنی جدی نیز باشد. لازم است تا زمانی که حداقل ۳ ساله شوند، در دور نگه داشتن برخی اقلام خاص از آن‌ها کوشا باشید، از جمله:
- اشیاء کوچک که خطر خفگی دارند. هر چیزی که به اندازه‌ای کوچک باشد که در لوله مقوایی دستمال توالت جا شود.
- باتری‌های دکمه‌ای، که بلعیدنشان می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد.
- وسایل الکترونیکی، مانند تلفن‌های همراه، رایانه‌ها و کنترل‌های از راه دور.
- اشیاء میکروبی مانند کفش‌ها، اسباب‌بازی‌های حیوانات خانگی و ظرف غذای آن‌ها.
- نوشیدنی‌های داغ، که می‌توانند باعث سوختگی شوند.
- آهنرباها یا اسباب‌بازی‌های مغناطیسی، که بلعیدنشان می‌تواند باعث آسیب جدی یا مرگ شود.
- سموم بالقوه، مانند محصولات تمیزکننده، داروها و ویتامین‌ها.
نوزادان روش خاص خود را برای کاوش جهان دارند و روش‌های آن‌ها همیشه برای بزرگسالان منطقی به نظر نمی‌رسد. اما اگر سؤال یا نگرانی‌ای در مورد رفتار کودکتان دارید، متخصص اطفال شما برای کمک در کنار شماست. نوزادان با رشد و یادگیری، مراحل مختلفی را پشت سر می‌گذارند. به همین دلیل است که معاینات منظم دوره‌ای توسط پزشک کودکتان اهمیت دارد.
