انواع چربی شکم و نحوه از بین بردن آن ها
وجود مقداری چربی در ناحیه شکم کاملا طبیعی است. این چربی ها از بدن شما محافظت کرده و ان را عایق می کنند. اما زمانی که چربی شکم از مقدار طبیعی بیشتر شود، می تواند به سلامتی شما آسیب رسانده و خطر ابتلا به برخی بیماری های مزمن را افزایش دهد. با این اوصاف، وجود چربی در کل بدن اگر به اندازه طبیعی باشد می تواند مفید باشد، حتی اگر مقداری از آن در شکم شما تجمع پیدا کرده باشد. در این مطلب به بررسی انواع چربی شکم و روش های از بین بردن و کاهش آن ها می پردازیم. با گومگ همراه باشید.
آنچه در ادامه می خوانید:
چند نوع چربی شکم وجود دارد؟
شاید کمی تعجب کنید، اما در مقایسه با بخش های دیگر بدنتان، مقدار چربی شکم ناچیز است. به طور کلی دو نوع اصلی چربی شکمی وجود دارد که یکی از آن ها چربی زیر جلدی و دیگری چربی احشایی نام دارد که در عمق شکم و اطراف اندام های داخلی شما یافت می شود.
چربی زیر جلدی
چربی زیر جلدی به چربی هایی گفته می شود که در زیر پوست شکم قرار دارند. این نوع چربی نرم است و و همان توده ای می باشد که می توانید به راحتی آن را تکان بدهید و بلرزانید. به طور کلی، میزان چربی زیر جلدی در زنان بیشتر از مردان است.
جالب است بدانید که بر خلاف چربی هایی که که در عمق شکم یافت می شوند (چربی احشایی شکم)، چربی زیر جلدی با افزایش خطر ابتلا به بیماری ها ارتباط چندانی ندارد. البته افزایش بیش از حد چربی بدن به طور کلی می تواند خطر ابتلا به برخی بیماری های مزمن مانند دیابت نوع ۲، بیماری های قلبی و برخی سرطان ها را افزایش دهد. همچنین عکس این قاعده نیز وجود دارد و حفظ چربی کل بدن و شکم در سطح طبیعی و سالم می تواند به کاهش خطر ابتلا به یک بیماری های مزمن کمک کند.
چربی احشایی شکم
چربی احشایی شکم به چربی هایی گفته می شود که اندام های داخلی بدن مانند کلیه ها، کبد و لوزالمعده را احاطه کرده اند و به همین علت نسبت به چربی زیر جلدی در بخش های عمیق تری قرار دارند. این چربی ها همان چربی هایی هستند که به عنوان چربی های مضر شناخته می شوند.
چربی احشایی در مقایسه با چربی زیر جلدی از نظر متابولیکی بسیار فعال تر است. این نوع چربی بیشتر از چربی زیر جلدی حاوی سلول، رگ های خونی و اعصاب می باشد.
چربی احشایی به شدت با افزایش مقاومت در برابر هورمون انسولین، که سطح قند خون شما را تنظیم می کند، ارتباط دارد. مقاومت به انسولین با گذشت زمان می تواند منجر به افزایش سطح قند خون و ایجاد دیابت نوع ۲ شود. چربی احشایی همچنین به التهاب سیستمیک کمک می کند که می تواند ابتلا به برخی بیماری ها را افزایش دهد.
چربی احشایی در مردان بیشتر از زنان تجمع پیدا می کند و به همین علت است که افزایش چربی در مردان باعث چاقی «سیبی شکل» در آن ها می شود. همچنین چربی زیر جلدی در زنان بیشتر از مردان تجمع پیدا می کند و به همین علت با چاقی آن ها، بدنشان به حالت «گلابی شکل» در می آید.
جالب است بدانید که توزیع چربی بدن با افزایش سن تغییر می کند. به عنوان مثال، زنان تا قبل از دوران یائسگی دارای چربی زیر جلدی بیشتری هستند اما در دوران یائسگی میزان چربی احشایی آن ها افزایش پیدا می کند که با خطر ابتلا به بیماری های مختلفی همراه است.
چکیده:
چربی زیر جلدی همان چربی نرم شکم است که می توانید آن را تکان دهید و بلرزانید. همچنین چربی شکمی احشایی به چربی هایی گفته می شود که اندام های داخل حفره شکم شما را احاطه کرده و با افزایش خطر بیماری ارتباط دارند.
چرا چربی شکم بیش از حد می تواند به سلامتی آسیب وارد کند؟
گفتیم که داشتن مقداری چربی در ناحیه شکم نه تنها طبیعی است، بلکه برای سلامت انسان ضروری می باشد. اما زمانی که میزان آن از حد طبیعی بیشتر شود می تواند به سلامتی آسیب برساند و خطر ابتلا به بیماری های مختلف را افزایش دهد.
در واقع در میان دو نوع چربی شکمی که ذکر کردیم، چربی احشایی می تواند با خطرات جدی برای سلامتی همراه باشد. حتی اگر تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد از کل چربی بدن شما از چربی احشایی تشکیل شده باشد، می تواند با خطر جدی ابتلا به بیماری ها همراهباشد.
دلیل این امر آن است که چربی احشایی، «چربی فعال» است. یعنی هورمون ها و مواد دیگری از جمله پروتئین های التهابی تولید می کند که با افزایش مقاومت به انسولین، التهاب سیستمیک، افزایش چربی و فشار خون به سلامت شما آسیب می رسانند.
چربی احشایی و خطرات آن برای کبد
چربی احشایی در نزدیکی «سیاهرگ باب کبدی» قرار دارد که خون را از دستگاه گوارش به کبد منتقل می کند. چربی احشایی باعث انتقال پروتئین های التهابی، اسیدهای چرب و سایر مواد خطرناک به کبد می شود.
در نتیجه، چربی احشایی با التهاب کبد و کبد چرب همراه است که خطر ابتلا به بیماری هایی مانند مقاومت به انسولین و کبد چرب غیرالکلی را افزایش می دهد.
کل چربی شکمی و خطرات ناشی از آن
چربی زیر جلدی به اندازه چربی احشایی باعث ابتلا به بیماری نمی شود،اما به طور کلی داشتن چربی بیش از حد در بدن مضر است و باید برای کاهش آن ها تلاش کنید.
مطالعات نشان می دهند که تجمع چربی اضافه در بدن، اصلی ترین عامل ایجاد مقاومت به انسولین، اختلال عملکرد عروق خونی، کبد چرب، تصلب شرایین (تجمع پلاک در رگ ها)، فشار خون بالا و سندرم متابولیک است.
تحقیقات همچنین نشان می دهند افرادی که چربی احشایی بیشتری دارند، بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به بیماری های مختلف مانند دیابت نوع ۲، بیماری های متابولیک، کبد چرب و بیماری های قلبی مانند چربی خون و فشار خون قرار دارند.
علاوه بر این ها، افرادی که چربی احشایی بیشتری نسبت به چربی زیر جلدی دارند، بیشتر از کسانی که چربی احشایی کمتری دارند، می میرند.
همچنین داشتن دور کمر بزرگتر نیز با افزایش خطر ابتلا به بیماری ارتباط دارد. دور کمر راهی برای ارزیابی کل چربی شکم است، بنابراین هر دو نوع چربی زیر جلدی و احشایی در اندازه آن موثر هستند. حفظ دور کمر در اندازه سالم و کاهش دور کمر از طریق رژیم غذایی و ورزش منجر به بهبود قابل توجهی در بسیاری از جنبه های سلامت، به ویژه سلامت قلب و خطر دیابت می شود.
چکیده:
چربی احشایی با افزایش خطر ابتلا به بیماری ها ارتباط دارد. حتی اگر چربی زیر جلدی به اندازه چربی احشایی مضر در نظر گرفته نشود، باز هم توجه به کاهش چربی شکم برای حفظ سلامت بسیار مهم است.
روش های موثر علمی برای از بین بردن چربی شکم
اکنون که انواع مختلف چربی شکم و اثرات آن ها بر سلامتی را شناختید، احتمالا این سوال ذهنتان را به خود مشغول کرده است که چگونه می توانید از شر آن ها خلاص شوید. روش های بسیاری برای انجام این کار وجود دارند، اما همه آن ها ایم نیستند و می توانند برای سلامتی شما خطرناک باشند. در ادامه به معرفی روش هایی می پردازیم که کارایی آن ها از نظر علمی تایید شده است و می توانند چربی های این ناحیه از بدن را به شکل ایمن و پایدار از بین ببرند:
- نوشیدنی های شیرین را حذف کنید. مصرف بیش از حد نوشیدنی های شیرین مانند نوشابه، با افزایش تجمع چربی احشایی و دور کمر ارتباط دارد. سعی کنید نوشیدنی های شیرین را با آب یا آب گازدار جایگزین کنید.
- تحرک داشته باشید. افزایش فعالیت بدنی می تواند چربی شکم را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. سعی کنید تمرینات ورزشی که شامل حرکات هوازی و مقاومتی هستند انجام دهید.
- فیبر بیشتری مصرف کنید. افرادی که در رژیم غذایی خود فیبر زیادی مصرف می کنند، چربی شکمی کمتری دارند. بنابراین تغییر رژیم فعلی به رژیم سرشار از فیبر می تواند چربی اضافه شکم شما را از بین ببرد.
- مصرف مواد غذایی فرآوری شده را کاهش دهید. مطالعات نشان می دهند که خوردن مواد غذایی فرآوری شده مانند شیرینی، فست فود و غلات تصفیه شده با افزایش اندازه دور کمر ارتباط دارد.
- با کیفیت و خوب بخوابید: تحقیقات نشان داده که هرچه مدت زمان خواب کوتاه تر باشد، اندازه دور کمر افزایش می یابد.
- مصرف پروتئین را افزایش دهید. رژیم های غذایی که پروتئین بیشتری دارند می توانند به کاهش چربی شکم کمک کنند.
- مواد غذایی کامل مصرف کنید: مواد غذایی کامل و بدون فرآوری مانند سبزیجات، میوه ها، آجیل، لوبیا و منابع سالم پروتئین و چربی می تواند سلامت کلی شما را افزایش داده و میزان چربی شکم را کاهش دهد.
علاوه بر نکات ذکر شده در بالا، تحقیقاتی که اخیرا انجام شده اند نشان می دهند که برخی از افراد که چربی بیش از حدی در ناحیه شکم خود دارند می توانند با کاهش مصرف کربوهیدرات، به از بین رفتن آن کمک کنند. همچنین محدود کردن مصرف کربوهیدرات می تواند به کاهش چربی احشایی در افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و همچنین زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک کمک کند.
با این حال، رژیم غذایی بسیار شخصی است و برخی افراد ممکن است با افزایش مصرف کربوهیدرات نتایج بهتری به دست آورند، به ویژه اگر این کربوهیدرات ها به عنوان بخشی از رژیم غنی از فیبر و گیاه مصرف شوند که شامل غلات کامل، حبوبات، سبزیجات و میوه است.
چکیده:
برای کاهش چربی شکم باید ورزش کنید، مصرف مواد غذایی غنی از فیبر را افزایش دهید، نوشیدنی های شیرین و مواد غذایی فرآوری شده را حذف کنید و به مقدار کافی بخوابید.
نکات پایانی
داشتن مقادیر بیش از حد چربی شکم، به ویژه نوع احشایی آن، با پیامدهای منفی برای سلامتی همراه است. این چربی ها می توانند باعث ابتلا به بیماری های مختلفی مانند بیماری های متابولیکی و کبد چرب شوند.
خوشبختانه روش های سالم زیادی برای کاهش چربی اضافی شکم وجود دارد، از جمله افزایش مصرف مواد غذایی مغذی، خواب کافی و افزایش فعالیت.
به یاد داشته باشید که ایجاد عادات سالم و پایدار در خود برای حفظ سلامت کلی شما مفید است و بسیار مهم تر از کاهش وزن سریع می باشد.
منبع: healthline
سلام
با تشکر از مطلب مفیدتون
از کجا بفهمیم چقدر چربی احشایی داریم؟
درود بر شما
برای اندازه گیری باید توسط متخصص آنالیز بشید.