انواع پماد چشمی و موارد مصرف و نحوه استفاده
انواع مختلف پماد چشمی می توانند بسیاری از بیماری های شایع چشم مانند التهاب ملتحمه، سندرم خشکی چشم و گل مژه را درمان کنند. این پماد ها را نباید با قطره های چشمی اشتباه گرفت، قطره های چشمی مایع هستند، اما پمادهای چشمی حالت نیمه جامد و چربی مانند وازلین دارند.
در ادامه می خواهیم شما را با تعدادی از رایج ترین انواع پماد چشمی و همچنین عفونت ها و بیماری هایی که توسط آن ها درمان می شوند را معرفی کنیم. با گومگ همراه باشید.
همچنین بخوانید: پماد موپیروسین چیست؟ موارد استفاده، عوارض و مقدار مصرف
پماد چشمی برای درمان عفونت
عفونت می تواند باعث ایجاد احساس درد، قرمزی، خارش یا تورم چشم ها شود. برخی از عفونت های شایع چشم عبارتند از:
- قرمزی چشم: التهاب ملتحمه که به آن قرمزی چشم هم گفته می شود، نوعی عفونت شایع و بسیار مسری چشم است.
- التهاب قرنیه یا کراتیت: این مورد هم یک مشکل شایع است که قرنیه را تحت تأثیر قرار می دهد و در بین افرادی که از لنز استفاده می کنند رواج بیشتری دارد.
- التهاب پلک ها یا بلفاریت: این عفونت پلک را تحت تأثیر قرار می دهد و به دلیل انسداد غدد چربی در فولیکول های مژه ایجاد می شود.
- یوئیت: این التهاب در لایه میانی چشم به نام یوه رخ می دهد و نمی توان عفونت را تنها دلیل آن دانست.
ایجاد عفونت های ذکر شده در بالا می توانند دلایل زیادی داشته باشند. به عنوان مثال ویروس ها، باکتری ها، آلرژی ها و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مانند کلر می توانند باعث قرمزی چشم شوند. همچنین قارچ ها، انگل ها و عفونت های مقاربتی نیز می توانند باعث عفونت های مختلفی در چشم شوند.
علت عفونت بسیار مهم است. بیشتر پمادهای چشم برای عفونت های باکتریایی مناسب هستند. البته یک استثنا به نام آسیکلوویر وجود دارد که نوعی پماد چشم ضد ویروسی است و برای درمان عفونت های چشم ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس استفاده می شود.
همچنین بخوانید: قرص آسیکلوویر؛ عوارض جانبی، مقدار مصرف، موارد استفاده و هرآنچه باید بدانید
پمادهای آنتی بیوتیکی چشم برای هدف قرار دادن و از بین بردن باکتری ها ساخته می شود، در نتیجه آن ها فقط در درمان عفونت چشم ناشی از باکتری ها موثر هستند.
به عنوان مثال، در مورد قرمزی چشم، پمادهای چشم آنتی بیوتیکی فقط برای درمان قرمزی چشم ناشی از باکتری ها استفاده می شوند و آن ها تاثیری در درمان قرمزی چشم ناشی از ویروس ها که شایع تر نیز هست، ندارند.
پزشکان معمولاً پمادهای چشمی را برای استفاده شبانه تجویز می کنند. برخی از رایج ترین پماد هایی که برای درمان عفونت های باکتریایی چشم استفاده می شوند عبارتند از:
- باسیتراسین: این آنتی بیوتیک پلی پپتیدی، برای درمان عفونت های باکتریایی چشم در بزرگسالان مورد استفاده قرار می گیرد.
- اریترومایسین: این پماد نوعی آنتی بیوتیک ماکرولاید است که عفونت های چشمی مانند التهاب ملتحمه را در بزرگسالان درمان می کند. همچنین ممکن است این پماد را برای جلوگیری از ابتلا به التهاب ملتحمه به نوزادان تازه متولد شده بدهند.
- سیپروفلوکساسین: سیپروفلوکساسین که نوعی آنتی بیوتیک کینولون است، برای درمان طیف وسیعی از عفونت های باکتریایی چشم استفاده می شود و می تواند برای کودکان بزرگتر از ۲ سال مناسب باشد.
- جنتامایسین: این آنتی بیوتیک برای درمان التهاب ملتحمه و سایر عفونت های باکتریایی چشم مورد استفاده قرار می گیرد.
- پلی میکسین (نئوسپورین): این پماد چشمی هم نوعی آنتی بیوتیک ترکیبی است که التهاب ملتحمه، کراتیت و بلفاریت را در بزرگسالان درمان می کند.
- پولیسپورین: این آنتی بیوتیک ترکیبی برای درمان بسیاری از عفونت های باکتریایی چشم تجویز می شود.
- توبرامایسین: این پماد آنتی بیوتیک برای درمان بیشتر عفونت های باکتریایی چشم مناسب است. همچنین ممکن است در کودکان بالای ۲ سال نیز استفاده شود.
به طور کلی، تهیه این پمادها نیازمند نسخه پزشک می باشند، اما ممکن است اشکال دیگر برخی از آن ها بدون نسخه هم در دسترس باشند.
همچنین دقت داشته باشید که دو پماد نئوسپورین و پولیسپورین به دو صورت بدون نخسه و با نسخه عرضه می شوند. نوع بدون نسخه آن ها فقط برای استفاده بر روی پوست است . نباید از آن ها در چشم های خود استفاده کنید و باهم تفاوت دارند.
بر روی بسته بندی دارو باید به وضوح مشخص شده باشد که برای استفاده چشمی مناسب است. اگر این باره مطمئن نیستید، از داروساز سوال کنید.
در بسیاری از موارد، عفونت چشم خود به خود برطرف می شود. سایر درمان های عفونت چشم عبارتند از:
- قطره چشم
- آنتی بیوتیک های خوراکی
- آنتی هیستامین ها
- کمپرس گرم یا سرد
- محلول آب نمک استریل
به خاطر داشته باشید که پماد چشمی هیچوقت به عنوان اولین گزینه درمانی عفونت های چشمی انتخاب نمی شود. بسته به نوع و شدت عفونت و و سن شما، ممکن است پزشک در ابتدا سایر روش های درمانی را امتحان کند.
همچنین بخوانید: درمان خانگی عفونت دندان یا آبسه دندان با ۱۰ روش واقعا موثر
درمان گل مژه
گل مژه به برجستگی های قرمز و دردناکی گفته می شود که در لبه های پلک ظاهر می شوند و معمولا با درد، تورم و خارش همراه هستند.
گل مژه ها بر اثر انسداد غدد عرق یا فولیکول های مو در اطراف چشم ایجاد می شوند و معمولاً خود به خود از بین می روند، اما برای تسکین علائم آن ها می توانید از درمان های خانگی استفاده کنید.
البته در صورتی که گل مژه ها ماندگاری طولانی تری داشته باشند، احتمالا نیازمند استفاده از پماد چشمی، مانند موارد ذکر شده در بالا برای عفونت چشم، خواهید بود.
همچنین در صورت عدم موفقیت درمان با پمادها، ممکن است پزشک از آنتی بیوتیک های خوراکی استفاده کند.
همچنین بخوانید: قرار دادن چای کیسه ای بر روی چشم ها چه مزایایی دارد؟
پماد خشکی چشم
همانطور که از نامش پیداست، خشکی چشم به مشکلی گفته می شود که در آن چشم ها رطوبت خود را از دست می دهند.
علائم این عارضه عبارتند از:
- احساس خراشیدگی
- سوزش
- قرمزی
- تولید مخاط زیاد
- خستگی چشم
رایج ترین درمان خشکی چشم توسط قطره های چشمی صورت می گیرد. ژل و پمادها برای استفاده شبانه توصیه می شوند.
روش های درمانی خشکی چشم حاوی داروی نیستند. آن ها فقط حاوی چرب کننده هایی مانند روغن معدنی یا نفت سفید هستند. لیست مواد تشکیل دهنده ان ها را بررسی کنید تا مطمئن شوید حاوی مواد نگهدارنده یا فسفات نباشند، زیرا این مواد می توانند برای چشم شما مضر باشند.
همچنین خشکی چشم می تواند خطر ابتلا به عفونت چشم را افزایش دهد. زیرا اشک حاوی حاوی نمک است و به دفع میکروب هایی که می توانند برای چشم مضر باشند، کمک می کند.
اگر دچار عفونت چشم شوید، ممکن است پزشک استفاده از آنتی بیوتیکی مانند قرص، قطره چشمی یا یکی از پمادهای ذکر شده در بخش عفونت چشم (که بالاتر ذکر شدند) را توصیه کند.
همچنین بخوانید: ۲۱ روش برای رفع خشکی دهان
نحوه استفاده ایمن از پماد چشمی
اگر همزمان باید از پماد و قطره چشمی استفاده کنید، ابتدا قطره چشمی را استفاده کرده و سپس ۱۰ دقیقه صبر کنید و بعد پماد چشمی را مورد استفاده قرار دهید.
برای استفاده ایمن از پماد چشمی این مراحل را دنبال کنید:
- دست هایتان را بشویید: برای استفاده از پماد چشمی باید چشم خود را لمس کنید. قبل از شروع به استفاده دستان خود را کاملا بشویید یا از یک جفت دستکش طبی استفاده کنید.
- تیوب پماد را گرم کنید: دست خود را دور تیوب گره کنید تا پماد داخل آن گرم شود.
- درپوش پماد را بردارید: درپوش پماد را روی یک سطح تمیز قرار دهید و پس از باز شدن تیوب، از تماس نوک آن با هر چیزی خودداری کنید.
- سر خود را به عقب خم کنید: لازم است تا سر خود را به عقب خم کنید، اما می توانید روبروی آینه قرار بگیرید تا بتوانید چشم خود را ببینید.
- تیوب را درست بگیرید: تیوب پماد را با دست غالب خود بگیرید. پماد باید بسیار نزدیک به چشم شما باشد، اما نباید نوک آن با چشمتان برخورد کند.
- پلک پایین خود را بکشید: با استفاده از انگشت اشاره، پلک پایین خود را بدون دست زدن به قسمت داخلی چشم، به سمت پایین بکشید. قسمت قرمز زیر پلک پایین شما باید یک فضای کوچک برای تجمع پماد ایجاد کند.
- پماد را به آرامی فشار دهید: بدون اینکه اجازه دهید نوک تیوب به چشمتان برخورد کند، مقداری پماد را به فضای زیر چشم خود بریزید.
- چشم ها را ببندید: هر دو چشم خود را بسته و یک دقیقه در همان حالت بمانید. پماد باید با حرارت بدن شما ذوب شود. در حالی که چشمان شما بسته است، به بالا نگاه کنید تا کمک کند پماد به بقیه چشم منتقل شود.
- نوک تیوب را تمیز کنید: برای جلوگیری از انتشار میکروب ها از دستمال تمیز یا دستمال مرطوب کودک برای تمیز کردن ان استفاده کنید.
- دست هایتان را بشویید: پس از پایان کار، دستان خود را کاملاً با آب و صابون بشویید.
اگر از پماد چشمی برای نوزاد یا کودک خردسال استفاده می کنید، دراز کشیدن او کار را راحت تر می کند. می توانید نوزاد خود را در حوله یا پتو بپیچید تا حرکت او محدود شود. هنگام تکرار مراحل بالا، باید پلک بالایی کودک خود را باز نگه دارید.
استفاده از پمادهای آنتی بیوتیک چشم برای مدتی که پزشک تجویز کرده است بسیار مهم است. شما باید دوره درمان را به پایان برسانید، حتی اگر علائم بهبود یافته باشند.
منبع: healthline
