
درمان ضعف در بیماران سرطانی
ضعف و خستگی از شایعترین و آزاردهندهترین مشکلاتی هستند که بیماران سرطانی در طول درمان و حتی پس از آن تجربه میکنند. این نوع ضعف با خستگی معمولی متفاوت است و اغلب با استراحت بهتر نمیشود. علل آن میتواند ترکیبی از عوامل جسمی، روانی و ناشی از درمانهایی مانند شیمیدرمانی یا پرتودرمانی باشد. برای مدیریت این مشکل، رویکردی کلی شامل تغذیه مناسب، فعالیت بدنی متعادل، حمایت روانشناختی و در برخی موارد استفاده از مکملهای دارویی یا گیاهی، ضروری است. در این مقاله به بررسی راهکارهای مؤثر برای درمان ضعف و خستگی در بیماران سرطانی میپردازیم.
علل اصلی ضعف و خستگی در بیماران سرطانی چیست؟
احساس خستگی مداوم یکی از رایجترین مشکلاتی است که بیماران مبتلا به سرطان، چه در مراحل اولیه تشخیص و چه در طول درمان، با آن روبهرو میشوند. این نوع خستگی با خستگیهای روزمره تفاوت زیادی دارد و اغلب حتی با خواب و استراحت کافی نیز از بین نمیرود. خستگی مزمن در بیماران سرطانی بر کیفیت زندگی آنان تأثیر میگذارد و همچنین میتواند روند درمان را نیز دشوارتر کند. بنابراین، شناخت دقیق علل زمینهای این ضعف اهمیت زیادی در مدیریت آن دارد.
علتهای متعددی در بروز ضعف و خستگی در بیماران سرطانی نقش دارند که میتوان آنها را به عوامل جسمی، روانی و ناشی از درمان تقسیم کرد. خود بیماری سرطان با تأثیر بر سیستم ایمنی و متابولیسم بدن، میتواند منجر به کاهش انرژی شود. درمانهای رایج مانند شیمیدرمانی، پرتودرمانی و ایمونوتراپی نیز ممکن است سلولهای سالم بدن را تحت تأثیر قرار داده و منجر به خستگی شوند. از طرفی، درد مزمن، اختلالات خواب و کاهش اشتها نیز همگی میتوانند انرژی بیمار را تحلیل ببرند.
یکی از عوامل کمتر مورد توجه، اما بسیار مؤثر در احساس ضعف، فشار پایین در بیماران سرطانی است. افت فشار خون میتواند باعث سرگیجه، سبکی سر، بیحالی و کاهش تمرکز شود که همگی در تجربهی خستگی نقش دارند. همچنین، مشکلات تغذیهای، تغییرات هورمونی، مصرف برخی داروها (بهویژه مسکنها)، کمتحرکی و احساساتی مانند اضطراب و افسردگی نیز بهعنوان عوامل تشدیدکننده خستگی شناخته میشوند. توجه به این مجموعه عوامل به بهبود قابل توجه وضعیت بیماران منجر میشود.

درمانهای پزشکی برای بهبود ضعف ناشی از سرطان
برای ضعف و خستگی ناشی از سرطان، یک درمان مشخص و یکسان وجود ندارد، زیرا این مشکل معمولا به دلایل مختلفی بهصورت همزمان بروز میکند. با این حال، پزشکان میتوانند با بررسی علل زمینهای، راهکارهایی ارائه دهند که به کاهش این احساس خستگی کمک کند. بهعنوان مثال، اگر بیمار دچار کمخونی باشد، داروهایی برای افزایش سطح گلبولهای قرمز تجویز میشود یا در صورت وجود افسردگی، استفاده از داروهای ضدافسردگی توصیه میشود. درمانهای حمایتی مانند مراقبت تسکینی (Palliative care) نیز میتوانند نقش مهمی در مدیریت علائم فرد ایفا کنند.
پزشکان در برخی موارد ممکن است مکملهایی برای تقویت توان جسمی بیمار تجویز کنند. انتخاب این مکملها باید با توجه به وضعیت بالینی و زیر نظر پزشک انجام گیرد. اگرچه نمیتوان یک گزینه را به عنوان بهترین داروی تقویتی برای بیماران سرطانی معرفی کرد، اما داروها و مکملهایی که به بهبود وضعیت تغذیه، افزایش انرژی و کاهش عوارض جانبی درمان کمک میکنند، تأثیر فراوانی در کاهش خستگی خواهند داشت. همچنین، استفاده از خدمات روانشناسی و حمایت روحی، بخش مهمی از روند درمان و بهبود خستگی محسوب میشود.
همچنین بیماران میتوانند از تجربه پزشکان متخصص نیز بهرهمند شوند. دکتر اربابی، متخصص رادیوتراپی و انکولوژی در تهران، یکی از چهرههای شناختهشده و باتجربه در این حوزه است که بیماران بسیاری را در مسیر درمان همراهی کردهاند. تبحر بالای ایشان در مدیریت عوارضی مثل خستگی، تهوع و مشکلات تغذیهای، به بیماران کمک میکند تا با آسودگی بیشتری دورههای درمانی خود را پشت سر بگذارند.
تغذیه مناسب برای مقابله با ضعف در طول درمان
در دوران شیمیدرمانی یا پرتودرمانی، احساس خستگی مفرط یکی از شایعترین مشکلاتی است که بیماران با آن روبهرو میشوند. این خستگی ممکن است به شکل ضعف، بیحالی، کمبود انرژی یا خستگی شدید بروز کند و روی تمام جنبههای زندگی تأثیر بگذارد. در چنین شرایطی، تنظیم سبک زندگی از جمله خواب، فعالیت و بهویژه تغذیه، اهمیت بسیاری دارد. مصرف مواد غذایی مغذی و دریافت کالری کافی، نقش بسیار مهمی در کاهش شدت خستگی ایفا میکند.
یکی از مهمترین راهکارها برای کاهش این ضعف، مصرف غذاهای غنی از پروتئینهای گیاهی است. حبوبات، مغزها، دانهها و سبزیجات منبعی عالی از ویتامینها و مواد معدنی ضروری برای بدن هستند. همچنین، مصرف چربیهای سالم مانند روغن زیتون، آووکادو و گردو که سرشار از امگا-۳ هستند، به کاهش التهاب و بهبود عملکرد قلب کمک میکنند. در کنار این موارد، استفاده از کربوهیدراتهای سالم مانند نان سبوسدار و جو دوسر نیز به تقویت سیستم گوارش و بازسازی سلولی کمک میکند. انتخاب مواد غذایی غنیشده با ویتامین D نیز میتواند باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شود.
برای درمان بیحالی بعد از شیمی درمانی، توصیه میشود که بیماران وعدههای غذایی کوچک اما متعدد در طول روز داشته باشند و از حذف وعدههای اصلی خودداری کنند. توجه به نیازهای بدن و تنظیم تغذیه بر اساس وضعیت جسمی، به طرز محسوسی سطح انرژی را بهبود میبخشد.

ورزشهای مخصوص برای افزایش انرژی بیماران
ورزش منظم، یک بخش حیاتی از روند درمان و بهبودی بیماران مبتلا به سرطان، بهویژه در سنین میانسالی و سالمندی محسوب میشود. انجام حرکات ورزشی مناسب به افزایش انرژی، بهبود قدرت بدنی، حفظ انعطافپذیری و بالا بردن کیفیت زندگی بیماران کمک میکند. البته انتخاب نوع، شدت و مدت ورزش باید متناسب با وضعیت جسمی فرد و با مشورت پزشک انجام شود. در ادامه، انواع ورزشهایی که در مدیریت عوارض سرطان و افزایش انرژی مؤثرند را معرفی میکنیم:
پیادهروی
یک ورزش کمفشار و ساده که به تقویت قلب، عضلات و استخوانها کمک میکند و در عین حال استرس و اضطراب را کاهش میدهد. بیماران میتوانند با پیادهرویهای کوتاه شروع کنند و بهتدریج مدت و سرعت آن را افزایش دهند.
یوگا
با حرکات آرام و کنترلشده، به بهبود انعطاف، تعادل و قدرت عضلانی کمک میکند. یوگا همچنین نقش مهمی در کاهش استرس، اضطراب و بهبود خلقوخو دارد.
تمرینات مقاومتی
استفاده از وزنه یا کشهای تمرینی برای تقویت عضلات و افزایش تراکم استخوانی بهویژه برای بیمارانی که در اثر درمان دچار ضعف عضلانی شدهاند، بسیار مفید است.
شنا
ورزشی سبک و بدون فشار روی مفاصل است که باعث تقویت قلب، عضلات و انعطافپذیری بدن میشود. شنا همچنین به آرامش ذهن و کاهش خستگی کمک میکند.
تایچی
حرکات نرم و آهسته آن به بهبود تعادل، تمرکز و آرامش روانی کمک کرده و برای تقویت انرژی بدن نیز مفید است.
دوچرخهسواری
دوچرخهسواری چه در فضای باز چه با دوچرخه ثابت در خانه، به افزایش استقامت قلبی و عضلانی و کاهش اضطراب کمک میکند.
ورزشهای هوازی
مانند دویدن آرام یا نرمدویدن، به بهبود گردش خون، تقویت قلب و افزایش استقامت کمک کرده و باید بهصورت تدریجی و با راهنمایی پزشک شروع شود.
ترکیب این فعالیتها با یک برنامه تغذیهای مناسب و استراحت کافی، در روند بهبود و کنترل عوارض درمان بسیار مؤثر است.

راهکارهای روانشناختی برای مدیریت خستگی مزمن
خستگی مزمن ناشی از سرطان (Cancer-Related Fatigue) یکی از شایعترین و ناتوانکنندهترین عوارض درمانهای سرطان است که کیفیت زندگی بیماران را بهشدت تحت تأثیر قرار میدهد. مطالعات نشان دادهاند که مداخلات روانشناختی مانند رفتاردرمانی شناختی (CBT)، تمرینهای ذهنآگاهی و مراقبه میتوانند به کاهش خستگی، اضطراب و افسردگی در بیماران سرطانی کمک کنند. بهویژه، برنامههای کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی (MBSR) با استفاده از تکنیکهایی مانند اسکن بدن، تنفس آگاهانه و حرکات ملایم، به بهبود علائم خستگی و افزایش کیفیت خواب در بیماران کمک کردهاند. همچنین، تمرینهای مربانی با خود (Self-Compassion)نیز میتوانند احساسات منفی و خستگی روانی را کاهش دهند و به تابآوری بیماران را تقویت کنند.
مراکز توانبخشی سرطان نقش مهمی در ارائه خدمات روانشناختی و حمایتی به بیماران دارند. این مراکز با ارائه برنامههای جامع شامل مشاوره روانشناختی، آموزشهای مدیریت انرژی، تکنیکهای آرامسازی و فعالیتهای گروهی، به بیماران کمک میکنند تا با خستگی مزمن مقابله کنند. همچنین، این مراکز با شناسایی نیازهای روانی بیماران و ارائه حمایتهای لازم، به بهبود کیفیت زندگی و افزایش احساس کنترل بیماران بر وضعیت خود کمک میکنند. ترکیب این مداخلات روانشناختی با درمانهای پزشکی به کاهش خستگی و بهبود سلامت روانی بیماران سرطانی منجر میشود.
سوالات متداول
چه مدت پس از شروع درمان، ضعف بیماران بهبود مییابد؟
مدت زمان بهبود ضعف پس از درمان سرطان متفاوت است، اما بسیاری از بیماران طی ۶ تا ۱۲ ماه پس از پایان شیمیدرمانی یا درمانهای هدفمند، به سطح انرژی طبیعی خود بازمیگردند. با این حال، در برخی افراد ممکن است خستگی برای ماهها یا حتی سالها ادامه پیدا کند.
آیا مکملهای گیاهی برای درمان ضعف سرطان مجاز هستند؟
بله، برخی مکملهای گیاهی مانند جینسینگ، زنجبیل و پروبیوتیکها ممکن است به بهبود سطح انرژی در بیماران مبتلا به سرطان کمک کنند. با این حال، مصرف آنها باید تحت نظر پزشک و با توجه به شرایط فردی بیمار انجام شود.
بهترین ورزشها برای بیماران سرطانی با ضعف شدید چیست؟
برای بیماران سرطانی با ضعف شدید، ورزشهای سبک و کمفشار مانند پیادهروی آرام، یوگا و تایچی مناسب هستند. این فعالیتها به بهبود گردش خون، افزایش انرژی و کاهش استرس بدون فشار زیاد بر بدن کمک میکنند.
آیا ضعف شدید نشانه پیشرفت سرطان است؟
ضعف شدید میتواند یکی از علائم اولیه سرطان باشد و حتی پیش از تشخیص بیماری ظاهر شود. با این حال، همیشه نشانه پیشرفت سرطان نیست و ممکن است در مراحل مختلف بیماری یا در نتیجه درمانها بروز پیدا کند.