از کجا بفهمیم افسردگی داریم؟
افسردگی یکی از اختلالات شایع است که بسیاری از افراد در طول زندگی خود حداقل یک بار آن را تجربه می کنند. این احساس طیف های مختلفی داشته و از خفیف تا شدید دسته بندی می شود. احساس غم و اندوه، ناامیدی یا خستگی می توانند از علائم ابتلا به افسردگی باشند. این تجربه ممکن است زندگی را از حالت عادی خارج کرده و شما را با دردسرهای مختلفی رو به رو کند. به همین دلیل ممکن است این سوال ایجاد شود که از کجا بفهمیم افسردگی داریم؟ علائم آن چه هستند و اصلا آیا می توانیم خودمان آن را تشخیص دهیم؟
افراد مبتلا به افسردگی در صورتی که قادر به مدیریت شرایط نباشند، لازم است که از یک پزشک عمومی یا روان درمانگر کمک بگیرند، زیرا وخیم تر شدن شرایط روحی می تواند زندگی فرد را تهدید کند.
در ادامه به معرفی این بیماری روحی می پردازیم و تلاش می کنیم نحوه تشخیص آن را شرح دهیم. با گومگ همراه باشید.
افسردگی چیست؟
افسردگی، داشتن احساس غم و اندوه موقتی نیست که پس از چند روز از بین رفته و فرد مجدد به زندگی عادی خود بازگردد. این اختلال یک بیماری است که می تواند بیش از دو هفته ادامه داشته باشد و نیاز به درمان و پیگیری دارد. علائم این بیماری شامل موارد زیر است:
- احساس خستگی (بدون دلیل پزشکی)
- ناتوانی در تمرکز
- احساس غم و اندوه
- حس ناامیدی
- احساس گناه
- اضطراب و استرس
- دوری کردن از محافل و اجتماع
- از دست دادن علاقه به انجام کارهای روزانه یا فعالیت هایی که به آن ها علاقه داشته اید
- رفتارهای بی پروا
- عصبی بودن و احساس خشم
- تحریک پذیری غیر قابل توجیه
- از دست دادن اعتماد به نفس
- تغییر در اشتها و وزن
- تغییر در خواب
علائم افسردگی با توجه به سن و جنسیت
علائم افسردگی معمولا با توجه به سن و جنسیت افراد با یکدیگر متفاوت است. در ادامه به معرفی این علائم می پردازیم:
افسردگی در مردان
احساس نفرت از خود یا ناامیدی معمولا در مردان کمتر است. در مقابل، مردان بیشتر احساس خستگی، تحریک پذیری، مشکلات خواب و از دست دادن علاقه به کار و سرگرمی را از خود نشان می دهند. همچنین مردان علائمی مانند خشم، پرخاشگری، رفتارهای بی پروا و سو مصرف مواد مخدر را از خود نشان می دهند.
افسردگی در زنان
زنان معمولا علائمی مانند احساس گناه، خواب بیش از حد، پرخوری و افزایش وزن را تجربه می کنند. افسردگی در زنان معمولا تحت تاثیر عوامل هورمونی قرار دارد.
افسردگی در نوجوانان
تحریک پذیری و خشم، مهم ترین نشانه های افسردگی در نوجوانی هستند. این گروه سنی ممکن است برخی دردهای فیزیکی مانند معده درد، سردرد یا سایر دردهای جسمانی را نیز تجربه کنند.
افسردگی در میانسالی و پیری
این اختلال می تواند در هر سنی گریبان افراد بگیرد. خستگی، دردهای بی دلیل و غیر قابل توجیه، ضعف در حافظه و احساس تنهایی و اندوه از نشانه های افسردگی در دوران پیری هستند. افراد مسنی که دچار افسردگی می شوند ممکن است از مصرف داروهای مهم و ضروری اجتناب کنند.
بیماری های که علائمی مانند افسردگی دارند
مشکلات روانی و پزشکی وجود دارند که علائم آن ها شبیه به افسردگی است. به همین دلیل لازم است در صورت مشاهده علائم زیر به پزشک مراجعه کرده و از نظر پزشکی مورد آزمایش قرار بگیرید. برخی از این بیماری هایی که علائمی مشابه با افسردگی دارند عبارتند از:
- ابتلا به پیش فعالی
- دیابت
- اختلالات تیروئیدی (کم کاری تیروئید)
- سندروم خستگی مزمن
- بیماری پارکینسون
- فیبرومیالژیا (سندروم درد اسکلتی-عضلانی مزمن)
- کم خونی
- کمبود ویتامین دی
- قند خون پایین
نکات کلیدی برای کمک به افراد افسرده
با افراد افسرده مهربان تر باشید
اگر در اطراف شما افرادی وجود دارند که با افسردگی مواجه هستند، بهتر است با مهربانی بیشتری با آن ها رفتار کنید. آن ها را تشویق کنید تا با بیماری خود کنار بیایند، کنارشان بمانید و آن ها را تنها نگذارید.
آن ها را تشویق کنید تا درمورد احساساتشان با شما صحبت کنند. اگر دیر به شما اعتماد می کنند یا تمایلی ندارند که همه موضوعات را به طور کامل برای شما باز کنند، آنان را درک کنید. به آن ها اطمینان دهید که همه چیز بهتر می شود و بگویید که تا بهتر شدن شرایط کنارشان هستید و از آن ها حمایت می کنید.
آن ها را درک کنید
به خاطر داشته باشید که افراد افسرده دوران سختی را پشت سر می گذارند و ممکن است رفتار های غیر قابل پیش بینی داشته باشند.
به عنوان مثال، ممکن است بی دلیل علائم پرخاشگری داشته باشند یا تحریک پذیر باشند. آن ها را درک کرده و با ملاحظه تر باشید. هنگام برخورد با منفی گرایی افراد افسرده، صبور باشید. اگرچه این شرایط کمی دشوار است اما دست از قضاوت کردن افراد افسرده بردارید و آن ها را سرزنش نکنید.
توجه داشته باشید که در هنگام تنش های عصبی کنار آن ها بمانید و سعی کنید از آن ها را آرام کنید. زمانی که آرام تر هستند با آن ها وارد گفتگو شوید و از بحث و جدال در زمان های تنش جدا بپرهیزید.
شما روانشناس نیستند
اگر فکر می کنید فرد بیمار به کمک های تخصصی نیاز دارد، این مسئولیت را به افراد متخصص بسپارید. فراموش نکنید که شما روانشناس نیستید و به همین دلیل نباید به نصیحت کردن بپردازید.
درمان را به این افراد تحمیل نکنید اما در صورتی که احساس می کنید فرد تفکرات خودکشی دارد، حتما از یک درمانگر کمک بگیرید.
درمان اصلی را به یک متخصص واگذار کنید و به خاطر داشته باشید که تنها نقش شما یک شنونده و حمایتگر است، نه یک درمانگر.
همچنین فراموش نکنید در صورتی که با یک فرد افسرده در ارتباط هستید، باید مراقب سلامت خود نیز باشید. با یک روانشناس درباره شرایط خود گفتگو کنید.
صبور باشید
زمان درمان افسردگی ممکن است طولانی باشد، به همین دلیل فراموش نکنید که در این مسیر باید صبور باشید و اجازه بدهید فرد مبتلا به افسردگی دوره درمان خود را مدیریت کند. فراموش نکنید بیماری افسردگی ممکن است مجدد عود کند و به همین دلیل لازم است برای این وضعیت خود را آماده کنید. چیزی که یک فرد افسرده به آن احتیاج دارد عشق و همراهی واقعی شماست.
با آن ها وقت بگذرانید
افراد افسرده ممکن است علاقه کمتری نسبت به کارهای روزانه داشته باشند. با آن ها بیشتر از قبل وقت بگذرانید و سعی کنید آن ها را تشویق کنید تا با شما بیرون بیایند یا در جمع حضور پیدا کنند. آن ها را به معاشرت تشویق کنید و به طور مرتب با آن ها در تماس باشید و در صورت امکان آن ها را حضوری ملاقات کنید.
افسردگی و خطر خودکشی
احساس ناامیدی عمیق و حس گناه شدید می تواند باعث شود فرد برای رهایی از این احساسات منفی تصمیم بگیرد به زندگی خود پایان دهد. در صورتی که فرد افسرده هر یک از نشانه های زیر را داشته باشد باید الزاما موضوع را جدی گرفته و فرد مورد درمان جدی قرار بگیرد:
- در صورتی که فرد با مشاهده مرگ اطرافیان احساس غم شدید می کند.
- در صورتی که فرد درباره خودکشی صبحت می کند.
- اگر فرد مبتلا به افسردگی رفتارهای پرخطر مانند رانندگی پرخطر یا سو مصرف مواد مخدر دارد.
- تماس یا بازدید ناگهانی با اطرافیان با هدف خداحافظی یا حلالیت طلبی.
- بخشش وسایل مود علاقه خود به دیگران.
- تغییر رفتار ناگهانی مانند آرام تر یا شادتر شدن.
یادداشتی از گومگ
به خاطر داشته باشید بیماری افسردگی یک اختلال پیش رونده است و به آرامی پیشرفت می کند. در دوران افسردگی، شرایط کمی پیچیده و سخت به نظر می آید. به آینده امیدوار باشید و به خودتان سخت نگیرید. تلاش های جزئی و گام های کوچک را جدی بگیرید و برای کوچکترین پیشرفت ها، خود را تشویق کرده و جشن بگیرید.
فراموش نکنید که شما تنها نیستند و افراد زیادی در دنیا این وضعیت را تجربه کرده و پشت سرگذاشته اند.
منابع این مقاله عبارتند از: helpguide و alustforlife.
